En toen heb ik even al mijn frustratie op het ding uitgeleefd. Onder zie je hoe ik de auto vond, en hoe hij er nu uit ziet. Eigenlijk zou ik het leuk vinden om hem te schilderen, maar ik durf dat niet zo goed. Misschien met wat krijtverf, maar we zijn meer bang dat we dat straks met botsingen op onze nieuwe muren terugvinden dan dat de baby het eraf sabbelt. Voor nu is hij zo ook leuk. En het schijnt nog een echte "Vintage Fisherprice" te zijn ook.

Mensen die dingen bij het grofvuil zetten: denk alsjeblieft aan de kringloop, of weggeefgroepen op Facebook. Kinderdagverblijven worden hier vast ook blij van. Als dingen stuk zijn, is het prima het weg te brengen, maar spullen die nog goed zijn, daar kunnen we best wat beter zorg voor dragen, toch?  

Voordat Amber geboren werd, las ik alles wat los en vast zat over zwangerschap en wat nodig te hebben voor een baby. Doodsbang en géén idee wat ik nodig zou hebben voor een baby. Dieuwke van Moedersminimalisme.nl zei het al heel mooi: Baby's zijn ontzettend klein, maar mijn hemel wat komen er veel spullen bij kijken. Ze schreef een heerlijk artikel over de minimale baby uitzet. Maar toch wist ik nog steeds niet of ik het nou wel of niet nodig had. Navraag bij vrienden gaf aan dat de één dit heel veel gebruikt en de ander juist totaal niet. Daar had je ook niet meteen iets aan. En wat was in godsnaam een hydrofiel luier?

Blaadjes als "Ouders van Nu" en behulpzame lijstjes van de Etos gaven aan dat je een heule hoop moest kopen. Natuurlijk. Die bladen moeten ook ergens van leven, en als marketing/communicatie adviseur snap ik heus wel dat er een hoop "nodig" is uit marketingdoeleinden of voor extra comfort. Of om op zolder te zetten. Die wij niet hebben. Maar zeker weten wist ik het niet. Immers nog nooit eerder een baby gehad.

De beste oplossing vond ik: Marktplaats. Zo veel mogelijk tweedehands, en dan zien we het wel. Dus heb ik verwoed mijn tweedehands-snuffel-skills ingezet en heb ik Rick heel wat hoekjes van Utrecht laten zien. Ergens wel handig voor zijn inburgering in Utrecht (Rick komt uit 't zuiden. Nee niet Spanje, Limburg en later Brabant.)

We haalden ergens een wipstoeltje op en de dame die net mama geworden was, verschoonde haar spruit op de bank. Anders moest ze weer naar boven, legde ze uit. Ik dacht nog, jakkes, op de bank? Wat als-ie zo'n spuitluierdinges doet waar ik over gelezen had. Nee hoor, dan maar op de commode. Op een verschoonkussen. Wij hoeven namelijk geen trap af.

RUIMTEVRETERS
Nu, maanden later en - wellicht niet gepokt en gemazeld - maar iets meer ervaren in het ouderschap, zit ik vrolijk op de bank Amber te verschonen en denk met een glimlach aan die gedachte. Rick gebruikt de commode (bij ons de bekende HEMNES ladekast van IKEA, later ook nog als normale kast bruikbaar) en het verschoonkussen wel, voor zijn rug. Maar ik zit inderdaad op de bank. Ook voor mijn rug. Met een dubbelgevouwen fleecedeken eronder. Verstopt in een decoratieve vilten bak zitten luiers, doekjes voor grote nummers 2 en een oude handdoek voor wanneer er echt stront aan de babyknikker is. Ik heb minder last van mijn rug, kan ondertussen met Amber spelen en ben niet meer zo gehaast, als toen ik, met mijn buik nog in herstel van de keizersnede, aan de commode stond.

Toen ging ik nadenken. Welke spullen heb ik niet of nauwelijks, of maar heel kort, gebruikt en wat staat er nog? Ik kom nu op dit lijstje uit:

• Badje met standaard: De eerste maanden was het praktisch, toen Amber haar hoofdje overreind kon houden bleek douchen fijner en makkelijker. We douchen 1 à 2 keer in de week met haar, en dat is echt ruim voldoende.
• Thermometer: De eerste twee keer gebruik je hem, de derde keer hang je je tengels erin en denk je "Mwah best ok."
• Luieremmer: Het bleek net zo makkelijk om de luiertjes gewoon in de normale vuilnisbak te gooien, anders legen we die toch te weinig en groeit er een nieuwe wereldbevolking aan schimmels in. De cassettes voor zo'n emmer zijn ook duur en heel milieuonvriendelijk.
• Flessenwarmer: Af en toe gebruikt om heet water in mee te nemen. Maar dat schijnen ze overal wel te hebben blijkbaar. In het begin waren we nog van het gefilterde, gestereliseerde water. Na een paar maanden denk je, ach, niets mis met kraanwater. En de meeste babies vinden een lauw flesje ook niet heel erg.
• Prenatal voedingsdoosjes - om hapjes voeding in te vriezen. Onhandige bakjes. Ik heb uiteindelijk Olvarit gekocht om mee te oefenen en toen de potjes gebruikt voor mijn eigengemaakte hapjes.
• Luiertas: kek ding hoor, maar met 1 kind hang je gewoon een licht tasje aan de wandelwagen. Of neem een rugzakje mee.

Gelukkig het meeste allemaal tweedehands gekocht of gekregen, dus makkelijk om weer weg te geven. Nog geen moment gemist, en de ruimte die je terugkrijgt.. Yay!

KLEDING
Jurkjes zijn leuk voor meisjes, maar als ze nog niet kunnen lopen zitten ze helaas alleen maar in de weg. Je kunt er een paar aanschaffen voor bijzondere dagen, maar dagelijks aantrekken.. Ik doe het in ieder geval niet. Truitjes over het hoofd.. Pas doen als ze ouder zijn. Als ze er net zijn vind je het dood en dood eng en onze baby vond het vreselijk. Nog steeds wel eigenlijk, maar nu accepteert ze het wel. Spijkerbroekjes zijn in het begin heel hard en stug, dus wil je dat, gebruik dan de legging versie. Onze meid is mega bewegelijk, dus was het zielig om haar in te snoeren. Schoentjes? Tja. Schattig hoor. Ik heb ze ook. Maar ik heb tot nu toe alleen nog maar slofjes aangetrokken. Nog makkelijker: een stel dikke sokken over de sokjes heen als je naar buiten gaat.

Dus. Voor mij gaan vestjes boven truitjes, rompers boven jurkjes, tricot broekjes boven spijkerbroeken en sokjes boven schoentjes. De rest komt wel als ze ouder is. We krijgen veel te leen van vrienden met iets oudere meisjes, en dat is echt een geschenk, dat scheelt zoveel! Wij zijn enthousiast over rompers met drukknoopjes, maar dat schijnt niet iedereen te zijn. Kies vooral voor rekbare stofjes, dat scheelt heel veel zielig geworstel met zo'n kleine-ik-wil-niet-meewerken gup.

Wat gebruiken we dan wèl veel?

• Kinderwagen - met van die haken van de Prenatal voor tasjes en andere hangdingen.
• Draagdoek (met name in de zomer en op reis)
• Hydrofiel doeken (we hebben een spuugertje) en we gebruiken ze ook voor haar gezichtje na het eten.
• De box, die staat naast onze bureaus, en ze speelt er heerlijk in
• Babygym - ook tweedehands, vind ze nu met 5-6 maanden het einde.
• Wipstoeltje - in het begin vond ik het een sta-in-de-weg-onding, maar nu ze hapjes krijgt en nog niet zelf kan zitten is het wel een uitkomst
• Magnetron sterilisator - zo'n bak geleend van vrienden van de HEMA. Heerlijk om flesjes, tutjes en potjes in te sterliseren zonder elke keer een hete pan op het vuur te zetten. Veiliger ook!
• Zo'n baby manicure setje - baby nageltjes groeien hard en doen au.. Bij baby en ouder :/
• Puckababy inbakerslaapzak - ik vergeet deze life safer bijna, voor kindjes die zichzelf wakker slaan waardoor niemand slaap krijgt. Wij gebruiken nu gewone slaapzakjes voor Amber. Maar je hebt ook het "gewone" inbakeren, Pacco doeken.. Etc. Zeer fijn voor woelmuisjes en wakker mepperts.

Van een collega van Rick kregen we de beruchte IKEA kinderstoel gedoneerd. Ik heb er een leuk kussentje voor gekocht, maar omdat Amber nog niet zelf kan zitten hebben we er nog geen ervaring mee. Nu we in de hapjes tijd aanbeland zijn, ben ik Olvarit potjes gaan kopen en toen gaan hergebruiken voor eigen gemaakte hapjes. Bamboe gekleurde lepeltjes zijn hier een hit, plus een leuk bamboe serviesje. Niet essentieel, wel handig als het straks door de kamer vliegt en dan toch niet van plastic is. Een tweetal slabbertjes zijn wel zo fijn, en voor haar vieze toet gebruiken we gewoon wasbare spuugdoekjes. Fijne dekentjes en lakentjes om goed in te slapen.

FLESJES & SPEENTJES
Flesjes zijn één van de lastigste dingen om uit te proberen bij je baby. Elke baby heeft een andere voorkeur en sommige weigeren hem pertinent. Wij begonnen met Dr. Brown vanwege goede ervaringen van vrienden, en gebruikten de smalle versie. Amber is daar nu aan gewend dus veranderen we ook niet meer. We mochten van hun ook flessen lenen om te proberen, en dat zou een goed idee zijn als je baby nog moet wennen, anders kan het een dure grap worden.

Speentjes, zelfde verhaal. Wij gaven die uit het baby pakket uit wanhoop na een slechte nacht - te vroeg geboren en grote zuigbehoefte - en nu zitten we natuurlijk aan die specifieke speen vast. Mijn goedbedoelde rubber speen was toen veel te groot, zag er niet uit en drukte haar neusje dicht. Tja. Je kunt nog zulke leuke ideetjes hebben voor je kind, maar als hij of zij niet mee wil werken, dan ga je toch andere wegen zoeken.

VERZORGING
Verzorgingsproducten voor je baby zijn nauwelijks nodig. Ik schrok van de lading rommel in een degelijk merk als Zwitsal (ook al ruikt het naar babies, mijn baby ruikt lekkerder!) en heb ik nooit gebruikt. We gebruiken een beetje Naïf wasgel als ze een keer erg riekt naar melk of een nummer 2 en gebruiken een fijn bio alles-in-één crèmepje voor haar billetjes en gezichtje. Luieruitslag heeft ze welgeteld 1x gehad en daar heb ik een keer sudocrème voor gebruikt, maar we smeren het niet preventief. Gebruiken billendoekjes zonder parfum en dergelijke, zodat ze er hopelijk ook geen last van krijgt.

VOOR JEZELF
Oh en voor jezelf? Een eenvoudig te combineren garderobe, een snelle make-up routine en een haarspeld zijn aan te bevelen. Dat laatste voor langer haar. Wanneer die lieve babyhandjes leren vast te grijpen, zijn ze verrassend sterk. En niets is leuker dan je haar, papa's baard en je lange oorbellen vastgrijpen. Je bent een lopende babygym. En spuugdoek. Ouch. Investeer in een paar goede schoenen - sowieso natuurlijk een aanrader - maar met kindjes loop, hurk en buig je veel. Dan wil je een goed stel schoenen aan je tenen om het vol te houden. Schoudertassen (of rugtassen) winnen het daarbij ook van handtassen. 

LENEN!
Zo zie je, uiteindelijk valt het best mee met wat je ècht nodig hebt, alleen je moet het soms eerst hebben om daar achter te komen. Wij hebben bijna alles tweedehands gekocht of gekregen, en lenen ook dingen om te zien of het bevalt. Dat is een goede oplossing, je hebt de ervaringen van andere ouders erbij en kunt kijken hoe je baby (en jij!) erop reageren. En sommige dingen gebruik je zo kort, dat het lenen of tweedehands kopen echt veel fijner is.

Ken je geen jonge ouders in je vriendenkring, dan kun je via Facebook en snuffelen in je buurt vast ouders vinden en je aansluiten bij een of andere club. Door mijn lastige zwangerschap had ik helaas niet dat intieme zwangerschapsgym/yoga groepje, maar dat is natuurlijk ook een goed vertrekpunt. Vooral als er daarin een baby geboren wordt die net twee kilo zwaarder is dan die van jou ;)

LIEFDE EN AANDACHT
Dat gezegd, is het onze ervaring tot 6 maanden, want dat is het punt waar we nu zitten. Het blijft een work in progress ;) De uitdaging met babies en kinderen zit hem ook niet in de spulletjes, het zit hem vooral in het ontcijferen wat ze nodig hebben en ze een fijne, warme jeugd geven. Daar heb je echt niet heel veel voor nodig. En, hoe goed je alles ook wil doen, onthou dat een baby echt geen herinneringen heeft aan borst/flesvoeding, aan draagzakken of kinderwagens, aan Olvarit of zelfgemaakt.

Ze worden allemaal groot, en het één zal een voordeel hier hebben, het ander een voordeel daar, maar ik denk dat het vooral de ouders zijn die daar druk over doen. Ik denk dat kindjes vooral je geboden liefde en zorg onthouden. Het gevoel dat je ze geeft. Het blijft cliché, maar ik merk dat bij kinderen veel cliche's waar zijn: ze hebben liefde en aandacht nodig, een schoon achterwerk, knuffels, eten en slaapjes. Spelen doen ze het liefst met jou, en ze houden van herhaling, dus veel afwisselend speelgoed heb je niet nodig.. Elke baby en elke situatie is anders, en daar moet je je helaas als ouder soms bij neerleggen. Het milieu vind ik een belangrijk aandachtspunt, maar ook daar red ik het niet bij alles. Ik doe er wel zo veel mogelijk mijn best voor. 

Welke spullen vond je essentieel met jouw kleine en waar kwam je, net zoals wij, achter dat je het eigenlijk nauwelijks gebruikte of niet handig vond?

Het lijkt bijna overbodig te zeggen dat je met een kindje krijgen een hoop vrije tijd kwijt raakt. Een kleine die moet slapen, spelen, eten en plassen en voor veel daaromheen jou continue nodig heeft, is een behoorlijke aanslag op je tijd.. en ook je ontspanning. Ook al ben ik nu fijn thuis met haar, alsnog heb ik er mijn handen vol aan.

Maar er is me ook iets anders opgevallen. In mijn zwangerschap kon ik nog wat rondhangen en de dag doorkomen zonder veel bijzonder nuttigs te doen. Echter, nu, wanneer de baby slaapt, is er zo'n gevoel van 'HET KAN NU' en race ik het huis door om de vaatwasser in en uit te ruimen, de was te doen, even te douchen, mijn tanden te poetsen, koffie te zetten en begin gretig aan mijn hobbies. Er wordt gestempeld, gehaakt of blogs geschreven tot de kookwekker (lees: onze baby) afgaat. 

En dat heeft dus ook z'n voordelen. Je hebt minder tijd, maar haalt meer uit de tijd die je hebt. Enig puntje is wel die ontspanning. Soms heeft ons meisje van die momenten dat ze een uurtje slaapt en weer wakker is.. en dan was ik nog een beetje duf Facebook aan het doorlezen en koffie aan het drinken en PING de tijd is weer om. Of ik voel me heel gejaagd omdat het allemaal nu-nu-nu moet. Maar ik denk dat het voor elke ouder, of je nou thuis bent of werkt, belangrijk is om de ontspanning te vinden. 

Dus moet ik mezelf ook toestaan, hoe fijn die kwali-tijd ook is, ook af en toe op de bank te zitten. En niets te doen. Maar de vaatwasser moest nog leeg.. en de was opgehangen.. want ik krijg zo bezoek.. en ik wilde ook nog een blogpost schrijven. Allemaal gedaan. In een uurtje tijd.

Zal ik dan nu maar eens die kop koffie maken?
Of hoor ik nu wat uit de kinderkamer komen...?
​Juist. Ze is wakker.

Babies brengen veel zooi en spullen met zich  mee, maar een doorn in m'n oog waren al die kunstvoeding verpakkingen die we weg moeten gooien.. (en nu niet gaan zeuren van had je maar borstvoeding moeten geven, cause I tried en dat ging niet!) Niet bepaald makkelijk te recyclen ook.. maar je gaat ook niet zomaar overstappen op een ander merk als je meisje het er goed op doet. Omdat ze qua opzet best praktisch zijn, probeer ik ze te upcyclen door ze een nieuw jasje te geven. 

Hoe je dat doet? Eerst spoel je ze even goed om, voorzichtig dat je de buitenkant niet te nat maakt. De buitenkant is van karton, de binnenkant van folie en het deksel van hard plastic. Verrekte onhandig om te recyclen. 

Ik heb de dekseltjes overgespoten met zwarte hoogglanslak. Zelf zou ik mat mooier vinden, maar de hebben de hoogglans nodig voor onze kostuums en tja, die hadden we nou eenmaal al. Je kunt ze ook met een sharpie of benzinestift inkleuren, maar die dekseltjes hebben allemaal vervelende hoekjes en inkepingen die moeilijk te bereiken zijn. Anderzijds, je zit er toch niet steeds met je neus bovenop.

Om van die penetrante melkpoederlucht af te komen heb ik een paar scheppen baking soda in een glazen potje gedaan met een paar drupjes van mijn favo etherische olie. Schep er een theelepeltje in en laat het een nachtje staan. In de ochtend klop je het restje er uit, of je spoelt het nogmaals om. 

Rest je om er een leuk (cadeau) papiertje omheen te doen en klaar! Prima voor knutselspulletjes, stiften, potloden, haarklemmetjes.. tja.. van alles. 

Jeetje, in de drukte vergeet ik het bijna te delen. Mijn lieve gezinnetje en ik zijn gefeatured als 'Minimalistische moeder van de Maand' op de site van Dieuwke Posthumus: Moedersminimalisme.nl! Zo leuk! Vond het geweldig leuk om onze visie op ons leven en de plek die minimalisme daarin heeft toe te lichten. Het hele artikel kun je hier lezen.

Op Dieuwke's website- inmiddels een begrip in het wereldje van minimalistisch Nederland - kun je heerlijke tips lezen over minimalisme, nu eens bezien vanuit een vrouwelijk oogpunt. Heel prettig en inspirerend. Op haar website staan nog meer interviews met andere minimalistische mama's, erg inspirerend om te lezen.  Nogmaals hartelijk dank lieve Dieuwke! 

PS; Wil je een keer een begin maken met minimalisme maar je hebt geen idee waar te beginnen? Dieuwke heeft een heel leuk, toegankelijk ebook (want: geen overbodige spullen in huis) geschreven. Ik heb het zelf ook gelezen en het is een aanrader wanneer je begint met overbodige meuk uit je leven te gooien.

Een kindje krijgen is zo'n beetje het meest ingrijpende en bijzondere wat je in je leven mee kunt maken. Needless to say ga je waarschijnlijk een hoop foto's en filmpjes van die kleine maken, om de momentjes vast te houden die zo snel weer voorbij gaan.

Natuurlijk wil je die foto's ook heel graag delen. Nou is dat heel logisch, maar het is wel goed om een soort "social media beleid" rond je kindje af te spreken. Ik ken mensen die helemaal geen foto's online willen delen van hun kind - iets wat ik heel goed kan begrijpen - maar zelf vind ik het toch erg leuk om foto's te delen. Mijn man en ik hebben daar wel afspraken over gemaakt.

SOCIAL MEDIA BELEID
Dat klinkt heel heftig, maar we hebben gewoonweg afgesproken: geen foto's of filmpjes waar ze zich later voor zou kunnen schamen en ook geen foto's/filmpjes van haar in een luier, in haar blootje of iets dergelijks. Niet alleen omdat het wellicht gênant is voor haar op latere leeftijd maar ook omdat er genoeg viespeuken online rondlopen die dat soort filmpjes kunnen misbruiken. Daar wil je gewoon niet aan denken. Een vrolijke spetter-in-het-badje foto zouden we dan ook eerder privé aan familie sturen en niet bijvoorbeeld op facebook zetten. We zullen vrienden en familie er ook op aanspreken als dat soort foto's gedeeld worden. 

Denk ook aan het medium. Staat je Facebook profiel open? Dan kan iedereen de foto's zien. Deel je een foto op Pinterest? Dan raak je er helemaal zicht op kwijt en kan iedereen je foto delen. Instagram? Ook openbaar. Je kunt je profiel natuurlijk ook dichtzetten, maar wees er gewoon bedacht op wat je waar deelt. Op Facebook kun je privé fotoalbums maken die alleen jij kunt zien of die je met specifieke mensen deelt, zoals je partner. Je kunt ook zorgen dat hij (of zij) ook foto's toe kan voegen. Bij Instagram kun je je profiel alleen voor je volgers zichtbaar maken. Ik doe dat niet omdat ik Instagram juist gebruik om snel foto's te kunnen delen. Kies je media en kies de regels die bij jullie passen en denk daarbij ook aan de bescherming van je kind!

Het is moeilijk in te schatten wat voor impact het delen van foto's en filmpjes van je kids op latere leeftijd betekent, omdat de kindjes die dat nu meemaken onze leeftijd nog niet bereikt hebben. Wees dus altijd voorzichtig, maar geniet ook van je kleintje! Foto's en filmpjes die meer privé zijn, bewaren we zelf en delen we zo nu en dan met een selecte groep familie en vrienden via Whatsapp. 

Tip: Wees daarbij ook voorzichtig met het delen van baby en kinder fotos van anderen. Vraag het altijd eerst even bij je vrienden of je een foto mag delen op social media. Een kindje is het meest kostbare bezit (voor zover je dat zo mag noemen) van de ouders en wees dus heel voorzichtig met klakkeloos foto's delen omdat jij zo snoezig met hem of haar op de foto staat! 

APPS
De meeste foto's die ik maak, maak ik gewoon met mijn mobiel. Mijn Nexus maakt zulke mooie foto's en is vaak binnen handbereik als Amber iets schattigs doet. Om de "gewone" foto's speciaal te maken en op te slaan, gebruik ik een aantal handige apps. We hebben wat foto's afgedrukt voor aan de muur (washi tape is je vriend!) en zullen heus een paar albums gaan maken, maar ik merk dat ik het net zo leuk vind om online door alle foto's heen te klikken. En dat doe ik dan ook echt vaak! 

1. Eerst bewerk ik de foto's met SnapSeed, een mini Photoshop programmaatje voor je mobiel.  In mijn beleving nu de beste fotobewerkingsapp die erbij zit. Hij slaat je foto's op hoge resolutie op. Is voor zowel iOS als Android gratis te downloaden. 
​
2. De mooiste foto's van Amber zet ik in een privé album op Flickr, zodat ik ze nooit kwijt kan raken als mijn mobiel of mijn computer crashed. Op Flickr krijg je als gratis member zo'n 1 Terrabyte aan ruimte.. zie die maar eens vol te krijgen! We slaan ook wel wat foto's op in een privé Facebook album, maar Facebook comprimeert de foto's waardoor de kwaliteit achteruit gaat.. en dat is zonde! Ook onze trouwfoto's en zwangerschapsshoot staan in een privé album. De link kun je wel delen met anderen, bijvoorbeeld met familie of hechte vrienden.

Hieronder zie je het album overzicht op Flickr, de eerste drie albums zijn alleen voor mij en mensen met de link te bekijken:

3. Met PicMonkey maak ik collages van foto's en bewerk ik foto's, zoals een polaroid-style foto die ik elke keer na een mijlpaal van Amber maak en ook in een privé album op Flickr en in Dropbox opsla. Met PicMonkey kun je trouwens ook mooie Facebook cover collages maken.

4. Leuke filmpjes kun je zelfs bewerken met simpele video software die Windows bijvoorbeeld mee levert. Ook die kun je opslaan op Dropbox. Facebook kan ook, maar weet dat ook daar de video gecomprimeerd zal worden. Je kunt ze ook via Instagram delen. Ik ben bijvoorbeeld blij dat ik wat filmpjes van trappelende Amber in mijn buik vastgelegd heb, omdat ik me nu niet meer voor kan stellen dat dit ooit het geval geweest is!

5. De leukste foto's die ik wél openbaar wil delen, deel ik vaak via Instagram. Instagram foto's worden sowieso heel klein, dus mocht een bedrijf of instantie proberen je schattige baby foto te gebruiken voor marketing, dan hebben ze daar op dat formaat echt niets aan!

De foto hierboven is bijvoorbeeld als collage gemaakt in PicMonkey, plus tekst erbij. Helemaal links is het origineel, de middelste is bewerkt met SnapSeed en de laatste is zwart/wit gemaakt voor Instagram. 

Zo voorkom ik dat ik mooie foto's kwijtraak als mijn mobieltje de geest zou geven en heb ik prachtige foto's van ons meisje zonder perse een professionele fotograaf nodig te hebben (al kan ik je een newborn shoot zeker aanraden!). Zo gebruik ik veel licht en contrast om de foto's te verbeteren en gebruik ik ook graag zwart/wit om de foto's een elegantere look te geven. Zwart/wit verhult daarbij soms ook details, zoals stukjes van een luier. 

Er zijn talloze mogelijkheden om mooie foto's praktisch te kunnen bewaren en om foto's te bewerken zonder al te veel rompslomp. Mooie foto's krijg je vooral door goed te kijken en momenten vast te pakken. Bovenstaand is gewoon hoe ik het doe, mocht je daar interesse in hebben. ​ Het is zo mooi en fijn om de momentjes van je baby vast te leggen.. ik kan nu al beamen dat het cliché waar is.. het gaat zo snel!

Deze week moest onze kleine voor haar eerste inentingen naar het consultatiebureau. Echt, ik kroop als mama bijna onder de tafel en moest al gauw naar de zakdoekjes grijpen. Niet tof als je lieve baby pijn heeft. Gelukkig hebben wij hele lieve mensen bij het consultatiebureau, waar je goed ook je zorgen en ervaringen mee kunt delen. En die ook meteen zakdoekjes neerzetten voor de (over?) bezorgde, (over!)gevoelige mama's. Ondanks die paar tranen gaat het nu eigenlijk heel fijn met ons nieuwbakken gezinnetje. Ons meisje is alweer 2 maanden oud en we beginnen te wennen aan ons nieuwe leventje.

Bij het consultatiebureau werd ons gevraagd hoe het met ons ging. Het was fijn om te kunnen zeggen dat het eigenlijk heel fijn gaat nu. Ik herstel meer van de keizersnede en raak gewend aan de kortere nachten, waardoor ik alles beter aankan. En Amber begint nu breeduit te lachen, wat zo fijn is. Feedback te krijgen van je kleine, dat het goed met haar gaat en dat ze happy is, maakt zo'n wereld van verschil. De dame van ons consultatiebureau reageerde vrolijk "Ja dat laat eigenlijk niemand je weten hè, dat de eerste weken eigenlijk helemaal niet zo leuk zijn." Nee klopt. Eigenlijk vooral keihard door bikkelen. Gelukkig is alle ellende snel vergeten wanneer alles beter en soepeler verloopt.

Waarschijnlijk dat er daarom zoveel gebagatelliseerd wordt over de moeilijkere tijden. Er staat zoveel moois tegenover, dat je de opstartproblemen gauw vergeten bent. Het cliché "maar je krijgt er zoveel voor terug" blijkt keer op keer inderdaad waar. Er is niets mooiers dan zo'n lachend en glunderend hoopje mens in je armen te hebben, dat rare geluidjes begint te maken - waardoor Rick en ik in een deuk liggen - en probeert contact met je te maken. Gisteren stak Rick zijn tong naar haar uit en begon ze dat te imiteren. Je kleintje zien groeien en nieuwe dingen zien doen is gewoon zo tof. 

REIZEN
We raken ook steeds meer vertrouwd met haar en durven steeds vaker op pad te gaan. We zijn zelfs onze eerste vliegreis voor komend jaar aan het uitzoeken. We hopen heel hard dat ze van reizen gaat houden en dat ze leert wennen aan op verschillende plekken te zijn en daar ook te kunnen slapen. We denken zelf wel dat het het beste is om haar daarom ook bloot te stellen aan diverse situaties en plekken. We maken het niet te bont hoor, maar haar al mee op pad nemen sterkt haar, hopen we, om later andere situaties ook niet meteen als vreemd of gevaarlijk te zien. En het sterkt ons om daar relaxed en flexibel mee om te gaan. Onze hoop is dat als wij ontspannen en relaxed zijn en haar vertrouwen geven, dat zij ook het vertrouwen heeft om nieuwe dingen aan te durven. 

KLEERTJES
De kleine mup is eindelijk uit haar iniminie maatje 44 gegroeid en past nu sommige kleertjes van maatje 50 al niet eens meer. Het gaat echt hard ineens! Ze heeft lengtemaat 56 nu al bereikt, al is ze nog wel erg slank in de meeste kleertjes van die maat. De kleertjes verzamel ik, de kleertjes die we geleend hebben gaan terug naar onze vrienden, de rest verzamel ik om weer door te geven aan families die het niet zo breed hebben. Je zou het allemaal kunnen bewaren voor een tweede, maar ja, of die kleding daar veel beter van wordt om een paar jaar in een doos te zitten.. ik vraag het me af. Liever naar mensen die het nu kunnen gebruiken!

FIT
Mijn lichaam weer op peil krijgen begint nu belangrijker te worden. We wandelen veel (lang leve Pokémon Go!) maar ik merk dat mijn benen soms nog wat tintelen en soms wat pijntjes in mijn bekken. De hele handel moet natuurlijk langzaam weer op zijn plek vallen en mijn conditie moet ik voorzichtig weer opbouwen. Anders dan veel andere zwangeren heb ik weinig mogen bewegen na 20 weken en dat heeft mijn conditie en spiermassa natuurlijk niet veel goed gedaan. Ik ga eens zien of er iets van yoga in de buurt is die rekening houdt met pas bevallen vrouwen, zodat ik mezelf weer een beetje sterker kan maken. Ik moet straks toch achter die kleine aanrennen, dus een beetje voorbereidende spiertraining kan geen kwaad. 

​ROZE WOLK?
Ondanks dat is het al zo fijn om te merken dat we beiden alweer een stuk relaxter zijn. Onze kraamhulp zei het nog tegen me "Je zult het zien, over een paar weken heb je een ander kind." En dat klopt. Het is nog steeds af en toe zwaar en moeilijk als ze overstuur is, maar de momenten waarin ze blij en tevreden is wegen er zo hard tegen op. Dan kun je alleen maar vol trots en liefde dat hoopje in je handen houden en glimlachen als ze overstuur en moeilijk zit te wezen zonder ernstige oorzaak. Alle begin is moeilijk, maar alles wordt makkelijker.

Nu hebben we eindelijk de energie en rust om echt te gaan genieten. Ik begin nu echt moeite te hebben om haar weer in bedje te leggen, wanneer ze me met die grote blauwe ogen van haar onderzoekend aankijkt en breeduit gaat lachen. Dat ze ineens mijn vinger grijpt en daar driftig op probeert te gaan sabbelen. En haar eerste klankjes "oh" "ah" en "uh" en de brabbelige kreetjes die ze af en toe laat ontsnappen. Dat ze er druk op los spartelt op het verschoonkussen en daar duidelijk pret bij heeft.

​Stiekem, heel stiekem, zit ik nu af en toe echt wel op die roze wolk.

Afgelopen zondag zijn Rick en ik naar een vertoning van de minimalisme documentaire van Ryan en Joshua geweest in Kriterion, Amsterdam. Ik had me al een tijd verheugd op de documentaire en het was erg leuk te zien dat de meesten die erin aan het woord kwamen mensen waren waarvan ik de blogs volg en/of de boeken gelezen heb. Er zat voor mij niet per se veel nieuws in de documentaire, behalve dat het, zoals vaak, weer een goede reminder is om weer wat overbodige ballast uit mijn leven te werken en meer focus aan te brengen op wat waarlijk belangrijk is.

Voordat onze dochter Amber ter wereld zou komen was ik al als een bezetene aan het opruimen. Ik wist niet wat het inhield om mama te worden, maar ik kon me wel voorstellen dat het laatste waar ik tijd voor zou hebben "in-de-weg-liggende-meuk" zou zijn. En om me daar zo min mogelijk aan te hoeven ergeren wilde ik het huis aan kant. Soort van minimalistische nesteldrang ofzo. Zo probeerde ik alvast de keuken zo opgeruimd en efficiënt mogelijk te maken. Onnodige decoraties te verminderen en de kledingkasten uit te ruimen. 

Ik ging door de voorraad heen en deed alles wat we niet meer gingen eten of niet gebruikten in een tas en gaf het weg aan iemand die er heel blij mee was. Ik richtte een soort voorraadkast station in in de Expedit kast die in onze woonkamer staat. 

We hebben geen externe berging, alleen een bergkast, dus opruimen is hier essentieel. We hebben geen zolder of schuur om meuk in kwijt te kunnen en ergens is dat een blessing in disquise. Het zorgt ervoor dat we bij alles, maar dan ook echt àlles, moeten nadenken of we het echt willen en/of nodig hebben. Nou woonden we eerst op 23m2 en hadden we nog minder plek, maar hoe groter je huis, hoe meer meuk er toch in komt te staan, lijkt het wel.

Alleen voor onze reizen alleen al hebben we backpacks, bergschoenen en reistoebehoren die ergens een plekje moeten vinden.. Dat soort dingen proppen we nu maar onder het bed, we hebben expres een IKEA bed met diepe lades gekocht omdat we wisten dat we gebrek aan bergruimte zouden hebben. Back to basics is af en toe behoorlijk essentieel in ons huisje, maar ook behoorlijk overzichtelijk!

Nou is minimaliseren voor ons persoonlijk heel gemakkelijk, maar voor de baby is het lastiger. We krijgen veel op de groei, en dat is natuurlijk heel handig, maar moeten we wel even opbergen! De minimalisme regel is vaak, gebruik je het een jaar niet, dan kan het weg, maar met kinderen is dat wellicht een ander verhaal. Dus probeer ik steeds in te schatten wat ik wel en niet kan gebruiken. Gelukkig heeft oma wel een zolder, dus daar kan eventueel wel een doos met Grote Meisjes Kleren staan. 

Verder probeer ik alvast te schiften door de lading aan lieve knuffels en leuke hebbedingetjes die we binnen krijgen van vrienden en familie. Soms is dat best lastig. Zo hebben we al een stuk of 20 knuffels (I kid you not) gekregen en heb ik daar de leukste (vind ik) uitgesnuffeld.. maar dan blijven er alsnog zeker een dozijn over! En dan heb ik het nog niet over de sabbeldoekjes..

Pfoe.. en als baby heeft ze er nog niets aan, maar ik kan ook nog niet voorspellen wat ze straks leuk zal vinden.. dus het blijft nog even onze beslissing. Teveel leuks kan ook een probleem worden! Mijn mama stelde voor een doos met knuffels te bewaren en af en toe speelgoed te wisselen zodat het lijkt alsof ze weer iets "nieuws" krijgt als ze ouder is.. maar ja.. dat duurt nog even en dan moet ik alsnog spullen bewaren.. lastig!

Wel ben ik blij dat mijn eigen kleding in ieder geval uit een vaste stijl bestaat, zodat ik met mijn suffe mama hoofd zo een outfit bij elkaar gesprokkeld heb zonder al te veel kopzorgen. Het enige wat ik jammer vind is dat de post zwangerschapsbuik ervoor zorgt dat ik niet meteen in mijn oude maatje pas..

​Los van dat ik me dan ook wat aantrekkelijker zou voelen zou ik gewoon het liefst mijn garderobe weer helemaal opruimen tot de paar stukken die ik daarvoor ook heel graag droeg. In plaats van al die In Between kleding. Misschien toch eens tijd om met de 33 items (Project 333) van Courtney aan de gang te gaan en de rest.. weg te stoppen? Alleen de vraag is waar. ​

Uiteindelijk moet ik maar (weer) gewoon geduld hebben. Ik richt me vooral op mini kleertjes opvouwen en wassen, kijken wat de kleine nog aankan en of ze al aan een grotere maat toe is. Heel af en toe geef ik haar een leuk setje aan, maar grotendeels ben ik al blij als ze passende, schone kleding aan heeft en dat ik niet teveel spuugvlekken op mijn shirtjes verzamel. De maatjes die ze niet meer past gaan in een tas.. het geleende gaat terug en de rest.. tja.. bewaren voor een mogelijke tweede of weggeven? Waarschijnlijk toch maar het laatste.. 

Ach, in die zin maakt een kleine je leven moeilijker, maar ook makkelijker. In de ochtend snel een spijkerbroek met zwart t-shirtje aantrekken is veel eenvoudiger dan eerst een uur door je lades heen te moeten terwijl er een meisje om haar mama ligt te brullen. De kleine maakt het verder geen drol uit, als ze maar schoon en droog is en zich lekker behaaglijk voelt. Daar kunnen we allemaal een voorbeeld aannemen. Die kleine weet tenminste wat er écht belangrijk is in het leven.

Toen mijn lief en ik in dit 3-kamer appartement kwamen wonen, besloten we als slaapkamer de kleinste slaapkamer te nemen, om de grotere als kantoor/opslag te gebruiken. In die laatste kamer staat ook een inbouw kledingkast. We dachten op die manier de slaapkamer lekker rustig te houden.

Uiteindelijk bleek die kleine kamer toch een beetje benauwend. Dat kwam vooral door de hoge muren, deuren en ramen. Van een benauwd gevoel hadden we op mijn kleine vide namelijk helemaal geen last. 

Om die reden was het helemaal niet zo erg om een kleine overhaul te plannen toen we eenmaal wisten dat we in verwachting waren. Het kleine kamertje zou de baby kamer worden, de grote slaapkamer + kledingkast voor ons en ons bureau en de computers verhuisden naar de woonkamer. Wonder boven wonder past het eigenlijk allemaal prima!

Dit weekend hebben mijn lief en mijn broer de IKEA bezocht voor de gewilde hemnes commodekast, twee nieuwe nachtkastje en een babymatrasje. Deze dame mocht door de zwangerschapscomplicaties niet helpen (buuh, normaal ben ik er altijd gek op om meubeltjes in elkaar te timmeren) maar de mannen konden het prima zonder me. Mijn moeder heeft ondertussen alles even schoongemaakt. Perfect teamwork!

Door het vele thuis zijn kon ik het natuurlijk niet laten om alvast kleine dingetjes op te hangen, te plakken en in te richten. Onze nieuwe slaapkamer is een oase aan ruimte en voelt heel fijn, terwijl de baby kamer - onze oude slaapkamer - nu veel groter lijkt. Ik denk zelfs dat we in de nis naast de commode de wandelwagen nog kwijt kunnen!

En die Hemnes kast van IKEA is briljant.. wat past er veel in die diepe lades! Ik heb alle kinderkleding die we tot nu toe hebben in 1 la gekregen! De grotere lades zijn weer ideaal voor beddengoed en luiertjes. Aan opbergruimte geen gebrek gelukkig!

Zoals je op de foto's ziet hebben de we box maar even achter de meubels gepropt (dat zijn al die losse meubelstukken). Over een tijdje soppen we alles nog eens goed uit en doen we de gordijnen in de was. Maar voor nu begint het al heel wat te lijken! En natuurlijk heeft mijn favo paddenstoel een ereplekje gekregen!

Heerlijk om er zo stapje-voor-stapje dichterbij te komen.. 

Haha, beetje flauw, maar het is mij eerlijk gezegd al een paar keer overkomen. Vanmorgen keek/luisterde ik naar een podcast van The Minimalists over kinderen. Een ouder merkte op dat ze heel veel moeite had met het wegdoen van cadeaus die ze van anderen gekregen had, omdat ze zich schuldig voelde naar zowel de gever als de kids. Daarnaast vond ze het ook niet aardig om te dicteren aan de gevers wat ze dan wel hadden moeten krijgen.

Dat dilemma geldt eigenlijk voor ons allemaal. Hoe gaan we met het krijgen van cadeaus om? Niet alleen maar omdat je huis niet alle spullen aankan, maar ook omdat de continue stroom spullen niet bepaald goed is voor het milieu: we zijn onze natuurlijke hulpbronnen hard aan het opmaken aan het maken van.. meuk.. We hebben teveel spullen.

En ja, dan is er de kringloop en we doneren netjes onze kleding.. maar we hebben eigenlijk niet door hoe alle kringlopen uitpuilen van de spullen en de tweedehands kledingbergen groeien en gedumpt worden in arme landen waardoor de eigen industrie geen kans meer heeft (kijk ook eens de zeer interessante docu "The True Cost" over het fenomeen fast fashion en de kosten van onze kleding. Gratis te bekijken op Netflix). Ook al geven we dingen weg: spulletjes blijven in de roulatie. Dat is niet erg als spullen echt goed hergebruikt kunnen worden, zoals meubeltjes en mooie kleren. Maar sommige spullen vervallen al gauw tot.. tja.. meuk.

DE STRESS VAN CADEAUTJES
Het geven van presentjes is een lastige. Er zit op de één of andere manier altijd nogal wat lading aan. Kies je om een cadeau te geven, dan wil je ook wel iets geven wat ook echt waardevol is. Laatst wilde ik alleen een bon geven en vond dat "toch wat kaaltjes" terwijl ik zelf ook superblij met enkel en alleen een bon zou zijn. We laten onze waardering zien met een cadeau. Vinden wij. Maar waarom moeten we dat zo vaak met materiaal doen? Met spullen? Soms leidt een cadeau tot stress bij zowel de gever als de ontvanger. Dat moet toch anders kunnen?

Ik stond er in de douche even over na te denken en moest ineens aan een grappige anekdote van vroeger denken. Het zusje van mijn toenmalige vriendje had mij wel een enorm lelijk cadeau gegeven. Waarschijnlijk als een grapje. Mag ik hopen. Het was een groot hoofd van gips met zijn mond wijd open. Je kon het "beeld" neerzetten en er een fles drank indoen. Het is echt unaniem het lelijkste en meest verschrikkelijke cadeau dat ik OOIT gekregen heb. Maar het was een gift. 

Op een gegeven moment gingen we verhuizen. Ik was nog samen met hetzelfde vriendje en was bang als ik het enge hoofd (wat ergens in een kast stond) weg zou doen, dat de schoonfamilie dat erg zou vinden. Mijn moeder hielp me inpakken en kwam het afschuwelijke ding tegen. We hadden een vuilniszak klaarstaan voor dingen die wegkonden. Mijn moeder hield het afgrijselijke hoofd omhoog en ik sputterde tegen dat ik dat ding toch echt niet weg kon geven want het was een cadeau en jeetje wat zouden ze wel niet denken. Maar ja.. ik gaf wel toe dat ik het oerlelijk vond.

Mama loste het op. Ze keek me aan en ze zei, tja.. je kunt ook gewoon zeggen dat iemand 't per ongeluk heeft laten vallen.. en liet het zo stuk vallen. Haha, mijn lieve moeder herinnert zich dit vast niet meer, maar het was hilarisch. En ik voelde me ZO opgelucht dat ze toen die beslissing voor me genomen had. Maar het is een prachtig voorbeeld van hoe cadeaus ons soms een doorn in het oog kunnen zijn.

Ook als we ergens fan van zijn, betekent 't niet dat ons hele huis er vol mee hoeft te staan. Zo zijn mijn lief en en ik fan van Star Wars, maar vinden we het leuker om een paar mooie stukken neer te zetten dan dat het hele huis er vol mee staat. Zo siert een toffe Darth Vader Lego klok ons bureau en hebben we wat stijlvolle zwartwit foto's van onze kostuums opgehangen. Het past bij onze inrichting maar zijn toch heerlijke knipogen naar wat we leuk vinden. Overdaad schaadt, zeg maar. Ik vond het heerlijk om een paar mooie Boeddha's in huis te hebben, maar toen mijn ex alle boeddhistische beeldjes (erfstukken van zijn oma) wilde displayen, werd het met wat teveel van het goede. Ik begreep zijn dilemma echt heel goed.

Erfstukken blijven vaak rondhangen en we weten eigenlijk niet zo goed wat we er nu mee moeten. We voelen een soort misplaatst gevoel van verantwoordelijkheid en eerbied voor items die we niet mooi vinden of er gewoon teveel van hebben (of we moeten het geluk hebben juist iets heel dierbaars overgehouden te hebben). Ze waren van een oma/oudtante/familielid en hebben daarom een soort waarde, maar we gebruiken 't niet, het past niet bij ons interieur en het kan gewoon steeds nergens een ereplek krijgen.  We zitten er gewoonweg mee opgezadeld, lijkt het wel. Ondanks dat het ding niet dezelfde waarde heeft en had als de persoon. Die oude vaas is je oma niet. Ze was VAN je oma. Wat doe je daar nou mee?

LANG LEVE DE ZOLDER.. OF NIET?
Sommige mensen hebben daar een oplossing voor. Het heet vaak een zolder of een berging. Maar allemaal weten we dat 't uitstel van executie is. Komt er ooit een moment van verhuizing, dan zit je in alle stress ineens met een hoop beslissingen die je toen voor je uitgeschoven hebt. In het ergste geval sleep je alle ongewenste meuk maar weer mee naar de volgende zolder. Joshua van Becomingminimalist vertelt altijd de mooie anekdote dat hij besloot "minimalist te worden" toen hij ipv lekker spelen met zijn zoontje in het weekend, eigenlijk de schuur op moest ruimen.. en bedacht dat het eigenlijk zonde van zijn tijd was en hij veel liever aandacht voor zijn zoon wilde hebben dan meuk in de schuur opruimen.. 

Wij hebben het voor- en nadeel dat we niet eens een berging hebben! We kunnen bijna niets wegzetten om over na te denken. En dat voelt soms krap maar lucht ook vaak op. Maar dat betekent wel dat we soms na verjaardagen/kerstmissen al de volgende dag beslissen of dingen wel of niet blijven, precies zoals de bovenstaande quote aangeeft. 

Ryan en Joshua van The Minimalists geven een moeder daarom als tip om ruim voor kerst en verjaardagen al afspraken te maken over cadeaus. Niet tien voor twaalf. Dan zijn mensen al in de stemming om cadeaus te kopen, of erger, ze hebben al wat gekocht en dan zeg jij ineens dat je geen cadeaus wilt. Oei. Pijnlijk. Want, mensen willen je niet belasten met cadeaus, ze willen graag hun liefde en steun laten zien. En dan is het een beetje naar als je pas te laat dat de kop in drukt en vertelt dat je dat heel erg waardeert maar wellicht liever in een andere vorm zou willen ontvangen. Maar hoe nou wel om te gaan met cadeaus? Een aantal tips voor gevers en ontvangers!

TIPS VOOR CADEAUS, VERJAARDAGEN EN FEESTDAGEN

1. Geef bruikbare spullen die "op kunnen"
Deze kerst zat ik erg met cadeautjes in mijn maag. Mijn schoonzusje is Canadese en we vieren eigenlijk ineens kerst met cadeautjes omdat zij dat gewend is. Niet dat ze daarom vraagt overigens, want ze is erg geinteresseerd in minimalisme. Ze neemt altijd een paar toffe, bruikbare cadeaus mee uit Canada. Kaarsen, wat lekkers of een goed boek. Helemaal goed dus. Maar wat kopen wij dan voor haar en de rest? Ik struinde verloren en ietwat wanhopig door de stad wat ik nou zou kopen als cadeautjes. En ineens had ik het. Ik kocht van alles: kruiden, koffie likeurtjes, curry zakjes, chocolade, knoflookolie en chili olie.

Echt, ik heb mijn schoonzusje nog nooit zo happy gezien als toen ze een "Mix voor Kwarktaart" openscheurde (of de gekleurde sokken van de HEMA uitpakte). Het bleek een hit. Voor een Sinterklaasfeestje kocht ik ook dat soort dingen. Een enorm vat olijfolie bleek een gouden gift. Het lijkt bewezen: functionele cadeaus werken! Niets mis met een fijne fles fijn of een setje Italiaanse kruiden voor de kookgek in je familie. Voor kinderen kun je denken aan wat lekkers, kleurboeken, knutselspulletjes en verf. Ben je handig? Haak een sjaal, maak je eigen kaarsen of een biologische, heerlijk geurende bodyscrub. Er is genoeg te bedenken!

2. Geef ervaringen
Het tofste wat je van mensen kunt krijgen is hun tijd en aandacht. Je kunt mij dan ook niet blijer maken dan me te trakteren op een etentje, een dagje in de sauna of gezellig samen een stad verkennen. Een cursus koken, sushi maken, of iets zelf maken (ok, daar hou je wel spulletjes aan over, maar die kun je tenminste nog maken hoe jij ze wilt hebben). Ik kreeg zelfs een keer een kledingbon voor een kledingbibliotheek: hoe origineel! Je ziet dit ook terug in alle nieuwe bonnen die er zijn voor weekendjes weg, high tea's en high  beers en saunabezoekjes. Mijn lief en ik keken laatst een TED talk waar jarenlang psychologisch onderzoek is gedaan naar wat ons gelukkig maakt. De uitkomst is niet verrassend: gezonde en fijne relaties met andere mensen. Versterk die dus door fijne dingen samen te doen. De foto's en dierbare herinneringen uit die ervaringen zijn zoveel meer waard dan spullekes.

3. Informeer je omgeving
Dat je liever voor bovenstaande ideetjes kiest is iets wat je wel moet bespreken met de notoire gevers in je omgeving. Zij moeten weten hoe je er in wilt staan. Inmiddels weten mijn vriendinnetjes van mijn minimalistische kant en vragen vaak wat ik graag wil hebben of komen inderdaad met cadeaus uit punt 1. of 2. aan. Zij vragen nu ook wat we voor ons kindje willen hebben, in plaats van alvast dingen te kopen. Je kunt niet verwachten van anderen, die het beste met je voor hebben, dat ze kunnen ruiken dat je anders met cadeaus om wilt gaan.

Voor ons kindje moeten we dat gesprek misschien ik nog even opnieuw hebben. We hebben straks feesten als Sinterklaas en Kerst voor de deur staan en dan is het goed van te voren te bespreken hoe we daarmee om willen gaan. Want ook ik voel me rot als ik een lading aan knuffels en speelgoed de volgende dag alweer tweedehands aan moet bieden omdat we het niet kwijt kunnen of niet mooi vinden. We hebben zeker nog wat dingetjes nodig, maar ook daar willen we zoveel mogelijk kiezen voor ecologisch en/of tweedehands waar we kunnen. Ook willen we ons kindje leren dat die feesten niet gaan om cadeaus, maar om gezelligheid, familie en een fijne tijd hebben. Daar mag overigens best een cadeautje bij. Maar het moet er niet om gaan draaien.

4. Het geven van giften is een uiting van liefde
Dat is iets wat we ons allemaal goed moeten realiseren. Dat is eigenlijk waarom we het doen. We spreken ermee liefde, waardering en respect uit naar elkaar. En dat is superlief. Maar het kan ook op andere manieren. Het is goed om dat bespreekbaar te maken en ook te laten weten dat je de INTENTIE ontzettend waardeert. Alleen moeten we elkaar misschien soms even wakker schudden dat het niet met spullen hoeft. Een bosje bloemen of een flesje wijn zijn net zo attent en lief. Wil je iets groots voor iemand doen, overleg het gewoon eventjes. 

5. Geef het goede voorbeeld
Zelf kan ik ook nog wel eens in paniek raken dat ik "niet genoeg om mensen zou te geven" als ik niet met een groot cadeau aan kom zetten. Zoals met het gevoel "ik kan niet alleen een bon geven want dat is zo saai". Als de band met iemand goed is weet je eigenlijk wel dat dit nooit het geval is en, zoals bij punt 1 uiteen gezet, heb ik nu in levende lijve gezien hoe blij anderen zijn met ervaringen en bruikbare spulletjes. Je geeft natuurlijk zelf het verkeerde voorbeeld als je spullen blijft geven aan anderen of voor de kinderen van anderen steeds met speelgoed aan komt zetten. Als je dat doet bij anderen zullen ze dat ook bij jou blijven doen, omdat het geven van cadeaus vaak iets van wederkerigheid heeft. Als iemand jou een groot cadeau gaf, wil jij dat ook teruggeven. Misschien werkt dat precies zo bij de "vorm" waarin je cadeaus geeft.

Overigens niet te verwarren met het checken of iemand interesse heeft om X of Y van je over te nemen. Ik ben een grote fan van weggeven en tweedehands, dus als ik denk dat iemand interesse heeft in iets wat ik heb, dan pols ik dat graag bij vriendinnen en familie. But again: altijd even checken en geef ze de vrijheid het weg te geven of te weigeren als ze het niet willen. 

Bottom line van het hele verhaal: praat erover met je dierbaren en laat ze weten hoe je graag met de grote dingen als verjaardagen en feestdagen omgaat. Laat weten wat je waardeert en spreek uit dat je hen en hun intenties waardeert. Waarschijnlijk maken dit soort gesprekken de relatie alleen maar beter en zijn de verwachtingen duidelijker. Geen cadeautjes stress meer.. gewoon lekker genieten van elkaars aanwezigheid en aandacht. Meteen die fles goede wijn opengooien en de mooie bloemen op tafel zetten. Het leven is immers nu, dus geniet er met zijn allen in het moment van. Het leven draait om mensen, niet om spullen.