Een paar van mijn favoriete instagram accounts voor wat heerlijk lagom-gevoel.  En, het magazine The Simple Things (alleen bij boekhandels te bemachtigen) is een magazine vol heerlijkheid. (plaatje midden-onder)

Het is een druk leventje met een kindje, soms schiet het blog schrijven er daarom een beetje bij in. We zijn net terug van een heerlijke vakantie met vrienden in Normandië en ik ben weer geïnspireerd om te gaan schrijven.  In de Flow - die ik voor op vakantie kocht - las ik iets over "Lagom", naast de populaire term "Hygge" (Deens voor een soort gezelligheid) is nu het Zweede woord Lagom helemaal hip. En waarom? Lagom betekent zoiets als "balans", niet teveel, niet te weinig. Precies goed. En dat past goed bij een deze tijd, waar de balans voor veel mensen redelijk zoek is.

Dat kennen we in Nederland natuurlijk ook. "Alles met mate" en "genoeg is genoeg" en natuurlijk de dooddoener "Doe maar normaal.. dan doe je al gek genoeg." Net zoals in Nederland zijn er ook Zweden die voelen dat dit een soort ode is aan middelmatigheid, aan niet je best doen en maar een beetje nietsen. Maar zo is het eigenlijk niet bedoeld. Uiteindelijk heeft elke filosofie, elk levensdoel, zijn goede kanten en zijn slechte kanten, zijn kansen en valkuilen. Voor de drukke, perfectie-gerichte mensen onder ons (guilty) is lagom een soort verademing. Een verstilling. Waardering voor het imperfecte, het huiselijke en het eenvoudige. Helemaal in mijn straatje. 

​Ik denk dat de ode aan huiselijkheid en "precies goed" voor mij een extra aantrekkelijke reden heeft. Ik merk dat ik zelf best moet wennen aan het huismama zijn. Tegenwoordig ben ik in de minderheid. Het wordt als een luxe gezien om thuis te kunnen zijn, omdat veel mensen zich dat tegenwoordig niet meer kunnen veroorloven. Sommigen willen het ook niet. Er wordt ook nog wel eens neerbuigend over gedaan. Alsof ik nu niets meer waard ben. "Je hebt straks een gat in je CV." Waarschuwen mensen mij. "Vind je het niet saai alleen maar met je kind thuis zijn?" Soms wel, maar vaak is het alleen maar heel leuk en fijn, vooral nu Amber steeds meer een meisje wordt en ik steeds meer met haar kan ondernemen. Het komt voor dat ik in een weekend van meerdere goedbedoelde vrienden en familieleden de vraag "of ik binnenkort alweer aan het werk ga." naar mijn hoofd geslingerd krijg. Dat doet wel een beetje zeer.

ONZEKERHEID
Los van de discussie wat het "beste is" voor jezelf of je kind of je gezin - want dat is voor iedereen anders en heel persoonlijk - maken dit soort opmerkingen me soms onzeker. Moeder zijn is een nieuwe rol voor mij. De keuze thuis te zijn ook. Nu ben ik iemand die goed thuis kan zijn. Ik heb veel hobbies en hou erg veel van tijd voor mezelf. De uurtjes dat Amber slaapt - zoals nu - vul ik op allerhande manieren in.

​We doen elke dag een boodschapje en een wandelingetje. Ik heb tijd om tussendoor een boek te lezen of interessante artikelen door te spitten. Ik haak wat, mik een wasje in de machine, hark de tuin en werk mijn mailtjes en media berichtjes bij. Soms knal ik nog even een website of een brochure in elkaar voor een klant. Ik had met mijn eigen bedrijf altijd de hoop dat, mocht ik ooit een kindje hebben, ik het zou kunnen combineren, om thuis af en toe wat te werken maar wel gewoon bij mijn kindje te kunnen zijn. 

Als manlief thuiskomst is de was gedaan, het huis schoon (meestal) en met een beetje geluk staat het eten op tafel. Saai? Ouderwets? Maakt me dat nu een oninteressant, saai mens?  Soms heb ik dat gevoel wel. Er wordt tegenwoordig zo'n nadruk gelegd op succes en "waardevol zijn" dat het soms een beetje lijkt dat je kind opvoeden niet belangrijk genoeg is. Dat je toch echt wel moet werken om je helemaal een persoon te voelen. Het voelt dan bijna alsof thuisblijven geen optie meer is. Alsof die vrijheid verdwenen is. Gelukkig waardeert Rick het enorm en genieten we ook echt van de tijd die we 's avonds hebben. Als Amber op tijd naar bed gaat (en wil!) hebben we de avond met zijn tweetjes. Dat is heerlijk.

​FEMINISME
Laatst las ik een mooi artikel dat onderstreept wat ik voel. Dat het feminisme soms wat doorgeslagen lijkt te zijn. In plaats van ons keuzevrijheid te geven, zijn veel vrouwen nu financieel gedwongen om te werken (ik heb het niet over bewust kiezen voor werk) en wordt er (nog steeds!) neergekeken op de vrouw (of man) die thuis is. Het probleem was juist dat - voordat het feminisme zegevierde - er al neergekeken werd op vrouwen die huishoudelijk werk deden. Gek genoeg is daar eigenlijk niets in veranderd, al mogen we nu stemmen, studeren, wel of niet kiezen voor kinderen.. trouwen of niet trouwen.

Al die vrijheid is er, maar toch lijken we in een bepaald keurslijf te zitten. Mannen die kiezen om thuis te blijven lijken grappig genoeg van hetzelfde last te hebben, dat hun vrienden ook een beetje op ze neerkijken als ze "alleen maar thuis blijven". Alsof ze dan niets doen, terwijl kinden opvoeden en het huis schoonhouden best een taak is. (kijk de docu Lattepapa's over papa's die een jaar thuis blijven bij hun kind, geniaal) Het is hard werken, en ook niet iets wat je halfslachtig wilt doen.

Misschien is het iets wat pas in onze nieuwe generatie beslecht kan worden. Mijn moeder vertelde me dat dit in haar tijd ook al speelde. Het is dus niets nieuws. 

RUST
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heel goed en essentieel dat vrouwen en mannen keuzes maken qua werkverdeling en de opvoeding. Alleen maak ik me zorgen over hoe gestresst veel stellen zijn om alle ballen in de lucht te houden. Het huishouden, je vrienden en vriendinnen zien, sociale verplichtingen, je leuk en mooi voelen, even tijd voor jezelf hebben. Die stress is er bij ons veel minder en dat vind ik ergens een zegen.

​Misschien is dat hetgeen wat als "luxe" gezien wordt. Dat je die rust hebt. De bekende schrijfster Fay Weldon zegt onderaan het artikel in een kort interview, dat ze het zo schrijnend vindt dat veel vrouwen tegenwoordig geen rust meer kunnen vinden. En dat zou geen luxe moeten zijn. Rust is essentieel om geestelijk en lichamelijk gezond te blijven. 
​

​HUISWERK
Rust is ook moeilijk te vinden in een tijdsgeest waarin alles spannend, avontuurlijk en sexy moet zijn. Daarnaast is het runnen van een huishouden, suffe dingen als de was doen en de vaatwasser uitruimen, ook wel gewoon iets waar iedereen misschien een soort hekel aan heeft. Moetjes, die we liever uitbesteden. Daarom heeft het wellicht zo'n laag aanzien. Volgens mij schrijf Alain de Botton hier ook over in zijn boek "Statusangst". Niemand ziet ook wat we doen, dus we ontvangen ook geen applaus, en als we applaus nodig hebben - dan is huishoudelijk werk HEEL onbevredigend.

​Terwijl, als je er rustig over nadenkt, het heel mooi is dat je een lading wasgoed hebt, want blijkbaar heb je geld voor zoveel kleding en kun je je warm en leuk aankleden. Heb je genoeg borden en pannen om je vaatwasser mee vol te stouwen. En daar zit de kern in: dankbaarheid voor wat je hebt, tevreden zijn met wat je hebt en de balans vinden in je leven. Het is ook heel "Zen" om je kopje om te spoelen, de pannen te wassen en dat met aandacht, niet tegenzin uit te voeren. 

Gek genoeg is het ook paradoxaal, dat hoe minder tijd we hebben, hoe vaker en makkelijker we voor gemak kiezen. Ook als een soort beloning voor ons harde werk. We kiezen voor afhaaleten of gaan uit eten, terwijl thuis koken goedkoper en gezonder is. Een huishoudster is handig, maar kost ook geld, en ook de kinderopvang kost geld. We belonen onszelf met hippe kleding en spullen, omdat we graag mee willen doen en er toch Heel Hard voor werken.. Dat is allemaal niet erg, maar het moet een goede break-even zijn voor jouw persoonlijke situatie. Niet alleen op het gebied van geld, maar ook qua tijd en aandacht. En paradoxaal genoeg moet je af en toe echt even de tijd nemen om de balans op te maken.

En zo komen we terug op Lagom. Want Lagom viert die balans. Het is dan ook niet gek dat Zweden, een land wat Lagom ademt en leeft, hun prille ouders een jaar ouderschapsverlof geeft. Een overheid en bedrijfsleven die mensen stimuleert om steeds weer de balans te vinden, in plaats van over te werken, ziek te worden en huwelijken te laten sneuvelen door het gebrek aan tijd en energie voor elkaar. Het is een levenswijze waar we veel van kunnen leren. Helaas komt ook de moderne druk om succesvol te zijn en steeds meer te hebben ook in Zweden op. We moeten dus allemaal bewust in ons eigen leven blijven reflecteren op wat we wel en niet nodig hebben en verstilling en rust zoeken waar we die kunnen vinden. Een balans te vinden, die voor jou en je gezin werkt.

​TIJD MAKEN & CREATIVITEIT
Soms betekent dat offers maken. Misschien is dat in mijn geval een offer in aanzien. Of in respect. Maar is het erg, uiteindelijk? Heb ik dat applaus nodig? Kan ik me niet op andere manieren ook waardevol voelen? Zal ik er op mijn sterfbed spijt van hebben dat ik een paar jaar niet gewerkt heb? Ik denk het toch echt niet, als ik er rationeel over nadenk. Daarom vind ik het heerlijk om door het Lagom boek te bladeren, en mezelf te herinneren dat er niets mis is met het allerdaagse leven vieren. Het geeft me energie om nieuwe receptjes te proberen, de tafel gezellig te dekken, wat op de een of andere manier elke maaltijd wat feestelijks geeft.

​Om tijd en energie in gezelligheid te steken. 

Afval blijft zo'n enorme uitdaging. Hoewel ik alles recycle en in de juiste bakjes gooi, is de enige supermarkt in de buurt, de Albert Heijn, met alles in plastic verpakt. Hoewel ik wel eens een artikel gelezen heb dat voedsel dat niet verpakt wordt, sneller rot, en dat dit soms nog een grotere tol op het milieu eist, blijft het natuurlijk gewoon plastic. En dat is rottig. Het lijkt af en toe net een soort doolhof..
​
Voor nu accepteer ik dat ik daar nog even geen oplossing voor heb, en richt ik me dus maar op de plekken waar dat wel kan. En - naast Marktplaats afspeuren voor tweedehands spulletjes - is er een hoekje van het huis waar ik nu echt progress maak. De badkamer! En dat is wel een geinig verhaal. We hebben de badkamer, zoals jullie weten, onder handen genomen (euh, laten nemen) en met een mooie spiegelkast, een ladekast onder de gootsteen en een mooie vakkenkast, hebben we plenty of space om alle troep die je maar kunt verzinnen erin kwijt te kunnen.

En de grap is, dat ik die kasten zo leeg mogelijk probeer te houden. In de vakken kast met houten planken ligt op de ene plank een stapeltje handdoeken, op de andere een torentje wc papier en de andere twee planken bevatten wat decoraties, met name souvernirs van reizen. Twee loze plankjes dus eigenlijk al.

FIJNE HAARTJES
In de lades vind je ook niet zoveel. Vooral nu ik eindelijk LUSH ontdekt heb. Ik heb niet onder een steen (of een stuk zeep) geleefd, maar na een experiment met een olijfzeepje als shampoo werd ik niet zo blij van shampoo zeepjes. En LUSH zou dan weer SLS in hun zeepjes hebben, dus leek het me niet zo'n fijn alternatief. Kortom: ik durfde niet. Maar LUSH heeft geluisterd, en heeft een milder zusje van SLS gebruikt. Daarbij werd ik zo vrolijk van al die behulpzame dames in de winkel, de overdaad aan lekkere geurtjes en de enthousiaste kreten van vriendinnetjes dat ik het wel eens tijd vond worden.

Een nieuwe badkamer is een nieuw begin, dus heb ik twee zeepjes voor het haar gekocht, eentje voor mij en eentje voor Rick, en ze zijn beiden heerlijk, ruiken lekker en doen hun werk supergoed. Alleen in de mijne zit wel honing (Honey I Washed My Hair), dat vind ik wel een beetje jammer, maar het ontklit wel fijn. Even mee experimenteren dus. Het is in ieder geval wèl natuurlijk! Je kunt ook een blikje van aluminium kopen om je zeepjes mee op reis te nemen. Niet zero waste, maar als je ermee doorgaat, natuurlijk wel erg duurzaam!

LOTIONBARS
Wat ik niet wist, is dat LUSH ook massagebars heeft, een soort bodylotion/olie in zeepvorm die zacht wordt als je er met warme handen over wrijft. Ik kocht voorheen altijd de Manuka Honey lotion van Dr. Organic - de enige waarvan ik echt het idee dat had het mijn huid kon voeden - maar ook deze kan ik nu vervangen door een waste-free versie. Wel eerst braaf opmaken natuurlijk.

​Ik nam de Shades of Earl Grey mee naar huis, en potjandorie wat een heerlijke geur, en als je hem op je nachtkastje legt, klaar voor gebruik, geurt de hele slaapkamer er naar. Er zijn er ook met chocolade, met glittertjes (die je dus ook op je huid krijgt, leuk bij een avondje uit) en ander lekkers. De dame die me uitleg gaf zei dat ze wel een paar keer tandafdrukken in de zeepjes gevonden had.. ze zien er ook wel echt uit om op te eten.  Niet in de buurt van kinderen of hongerige vriendjes bewaren dus!

Alle zeepjes worden in een blij papiertje verpakt, en producten die wel verpakt worden kun je, wanneer ze leeg zijn, weer terug brengen naar de winkel. Ik ben helemaal om! Minder waste! Alhoewel, klein schaamte momentje.. ik moest en zou zo'n vrolijk papieren tasje hebben met die prachtige botanische print. Ik ben er heel zuinig op geweest en hij staat nu te pronken in de hal. Zo mooi!

1. mijn massagebar
​2. zeepjes verzameld in hotels in een appelvormig bakje van de kringloop
3. handdoekjes en rolletjes.. oh en vloerverwarming (busted)
4. kijk die Kneipp fles zich schamen naast de LUSH zeepjes
​

MINDER PLASTIC
Eindelijk ook weer mijn kokosdeo gemaakt, uit gemak was ik toch weer voor een rollertje gegaan, want reizen, verhuizen etc gaven me weinig tijd om thuis aan de slag te gaan. Excuses, excuses ik weet-t. Maar nu eindelijk weer gemaakt, in een potje met een mooie houtprint dekseltje, gesalvaged van een potje groentederrie voor op brood. En echt, het werkt fantastisch. Ik kocht ooit een hele fijne bio billencreme (eigenlijk voor alles, ook heerlijk voor haar lijfje en voor je eigen gezicht) voor Amber, heel zacht en helemaal natuurlijk. Ik deed er een dotje van door de deo heen, om hem extra verzorgend te maken, er zit namelijk ook calendula en aloë vera in. En dat werkt heel goed!

Dus shampoofles, baai baai. Lotion containertje, niet meer nodig. Ook deo, hoef ik niet meer te kopen. Dat gaat al lekker. En geen lelijke, moeilijk afbreekbare plastic flessen meer. Ik koop nu tandpasta van Urtekram, maar zag laatst een tandpasta op een stokje! Ga ik proberen als mijn huidige op is. Wat een tof idee 

WASBAAR
Naast de aloude bekende Nederlandse washand, gebruik ik NOG STEEDS mijn wasbare make-up reiniger pads, mijn uitwasbare maandverband en mijn mooncup. Houten wattenstaafjes koop ik bij Etos, maar gebruik ik eigenlijk nauwelijks, of ik moet mijn mascara wel echt overal en nergens opgesmeerd hebben. In het makeup department kan ik het nog steeds beter doen, maar met een foundation + oogpotlood + mascara + wenkbrauwpotlood vind ik mezelf in ieder geval vrij minimalistisch. Dus het gaat goed, maar het kan nog steeds beter. LUSH heeft zo te zien ook make-up, dus daar ga ik me de komende tijd maar eens in verdiepen. 

Heb je zelf nog goede tips, adviezen of briljante ingevingen op eco/zero waste gebied, deel ze dan graag!
No waste, no shame! (bekijk dit filmpje en mensen die Games of Thrones kijken snappen de pun ;))

Het is hier even wat rustiger geweest, want we hebben een paar drukke weken (maanden?) achter de rug ;) Net terug uit Florida, ontvingen we de sleutel voor ons nieuwe huis. Toen begon meteen de verbouwing van toilet en badkamer, andere kluswerkzaamheden, het regelen van alle dingen om een verhuizing en, natuurlijk, inpakken!

Daarbij heb je ook altijd die onverwachte dingen (als verwoede Grand Design kijker leer je die onverwachte dingen wel te verwachten!) We dachten bijvoorbeeld dat het huis niet meer geschilderd hoefde te worden, alles ziet er immers best netjes uit als je een ingericht huis ziet. Totdat het leeg is.. De muren beneden waren gestuct door de vorige bewoners en moesten toch echt nog afgewerkt worden, en ook de slaapkamers waren na 10 jaar gebruik niet heel fris meer. Dus stante pede een schilder geritseld die het voor een nette prijs in één dag allemaal gespoten heeft. 

BOOMPJES EN BEESTJES
En zo gaan we nog even door natuurlijk. Hoe netjes ons nieuwe huis ook is achtergelaten door de oude bewoners (echt hulde aan deze mensen hoor!), toch moet je nog van alles tweaken om jouw manier van leven en het huis met elkaar te matchen. Kabeltjes trekken voor onze computers, leren snoeien omdat we ineens een tuin hebben. En met die hitte moesten de boompjes en plantjes toch echt water hebben.

Na een paar keer heen en weer lopen met emmers en een limonade kan, hebben we toch maar gauw een tuinslang en wat tuin attributen aangeschaft (en gelukkig een paar gekregen als cadeautje van een lief vriendinnetje van me.) In de eerste dagen hadden we een stormachtig dagje, en toen ging een boom uit de voortuin tegen de grond. Rick heeft hem gelukkig weer recht kunnen zetten, maar ook dat had (letterlijk) wat voeten in de aarde. Ook ontdekte ik een heel nest maden/mieren eitjes onder onze tuindeuren (ieuw) - handig zo'n tuinslang - en heb ik mijn eerste tuinkruiden gezaaid. Zo'n tuin is een nieuwe, maar toch ook leuke uitdaging! 

NIEUWE IDENTITEIT
Ook merk ik steeds weer als in- en exterieur liefhebber, dat elk huis een andere persoonlijkheid heeft. Hoe suf dat ook klinkt. In ons oude appartement paste onze strakke, zwart/witte inrichting perfect. Maar in ons nieuwe huis, dat in de stijl van een jaren 30 huis gebouwd is, past dat eigenlijk niet goed. Ik neig nu naar veel hout, een beetje bohemian-casual gezellig interieur. Een familiehuis. De zomer speelt daar ongetwijfeld in mee, maar ik voel ook dat de opzet van sommige dingen die ik bedacht had voor het appartement, niet in dit huis werken. Dat komt ook door kleine details. Andere kozijnen, andere plinten, andere afwerkingen en andere vormen. Dan moet je jezelf toch weer opnieuw uit gaan vinden. En ja, dat vind ik niet vervelend hoor ;)

Ondanks de bergen verhuisdozen - die we in één dag uitgepakt hadden - klinken sommige kamers nog een beetje hol omdat we eigenlijk niet zoveel spullen hebben. Dus kijk ik of ik met gordijnen, kleden en misschien wandtapijten alles wat minder hol kan maken. Ook speur ik veel op Marktplaats naar leuke tweedehands spulletjes en heb ik onlangs nog een praktische kast uit een container in de straat geplukt. 

Het wordt nu bloedheet in huis (vooral op Ambers' kamertje), dus investeren we ook in rolluiken en velux gordijnen voor de zolder. De zolder heeft twee dakramen waar de zon nu vrolijk op staat te branden. In de toekomst maar eens kijken voor zonnepanelen! Bijkomend voordeel is wel dat de was zo droog is. Dus ja, daar ben ik nu druk mee. Het huis gezellig maken, dingetjes eigen maken. Wel heel fijn dat je dat met een koophuis ook echt doen kan. En een interieur heeft natuurlijk ook gewoon tijd nodig, en dat is alleen maar leuk (al ben ik soms wel behoorlijk ongeduldig ;))

RONDJES IN DE GORDIJNEN DRAAIEN
Amber vindt het hier gelukkig ook heerlijk. We verhuisden op haar verjaardag (wat een cadeau!) en hebben tussen de dozen een taartje gegeten en gezongen. Ze kruipt nu de hele kamer rond, babbelt er op los en begint al een heel dametje te worden. Ze vindt het heerlijk om rondjes in de gordijnen te draaien en begint eindelijk met de pot mee te eten nu haar tandjes doorkomen. Echt genieten is dat, als je kleine bengel een bord spaghetti naar binnen aan het harken is!

Het voelt hier zo fijn. De rust keert nu langzaam weer terug na onze hectische reis periode. Na Japan, Florida en een huis in chaos komt er langzaam wat ontspanning. Er komt ook een hoop vermoeidheid uit. Maar ik ben weer aan het haken geslagen en Rick en ik zijn weer bordspelletjes aan het spelen. Vrienden en familie over de vloer. Lekker nagenieten van onze reizen. Echt thuiskomen!

Het is ook een wonderlijk idee dat dit de plek is waar Amber echt gaat opgroeien. Er hangen kinderjasjes aan een kapstokje in de hal. Straks hangt er een rugzakje bij. Worden er bammetjes gesmeerd en tekeningen opgehangen. Komen er vriendjes en vriendinnetjes op bezoek en feestjes gevierd. Ik weet nog wel hoe fijn het vroeger als kind - en nog steeds! - altijd was om weer thuis te komen, en dat wens is Amber ook toe!

Dat is uiteindelijk wat een huis is. Het is geen ding om mee te pronken, al is dat natuurlijk leuk meegenomen, maar het biedt de ruimte waar je leven zich afspeelt. Soms betrap ik mezelf erop dat ik mezelf veroordeel als ik van alles koop en verander voor ons huis, omdat het frivool voelt. Maar diep van binnen weet ik dat dit niet zo is. Je huis is waar je leeft, waar je van vertrekt en weer thuiskomt. Een huis wat met liefde (duurzaam!)  ingericht is en met liefde geleefd wordt, dat is het doel. 

​En dat is helemaal geen slechte investering.

Mijn lief verzorgde laatst een afscheidsetentje met een aantal collega's van zijn werk. Het was de dag na Koningsdag. Een vrouwelijke collega van hem liet vallen dat manlief graag wat spullen op de vrijmarkt had willen verkopen, maar ze het spul helaas aan de straatstenen niet kwijt heeft kunnen raken.

​"Hebben jullie soms nog interesse in een autostoeltje?" grapte ze.

Nou. Onze kleine bengel bungelt al een tijdje met haar benen over de maxicosi, en ze zat er ook echt in als een banaan. Ze liet duidelijk merken dat liggen in een maxi cosi voor babies was, maar dat Amber Toch Echt Wilde Zitten. Dus ja. Daar hadden we zeker interesse in. We liepen naar haar kofferbak om de boel te inspecteren. Voelde lekker duister, zo in het donker in Kanaleneiland. Naast een mooie rode Maxi Cosi Pearl autostoeltje kwam er ook een houten loopkarretje en.. oh joy, een houten poppenhuis te voorschijn!

We begonnen enthousiaste geluiden te maken en voordat we het wisten reden we naar huis met een volle kofferbak. 

Natuurlijk begonnen mijn handjes meteen te jeuken. De poppenhuis meubeltjes waren felrood, evenals het stoeltje. Het loopkarretje wilde ik wel roze laten, maar het poppenhuis zou hip en modern opgeknapt worden. Als is het maar omdat AL die poppenhuizen in primaire kleuren bestaan. Ook het autostoeltje moest eraan geloven. Mooi rood is niet lelijk, maar het is niet helemaal mijn favo kleur! Nadat ik de originele hoes uitgewassen had, heb ik een mooie hippe hoes besteld, precies voor deze autostoel. Deze kun je vinden op ukje.nl. Het is prachtige kwaliteit en ik ben er heel blij mee! Gezien Amber er tot haar derde ongeveer in kan blijven zitten, is het de investering ook wel waard. Hierboven zie je de nieuwe hoes. Eigenlijk zou ik de onderste hoes nog donkergrijs of zwart moeten verven, maar dat zien we nog wel.

Ik vind tweedehands speelgoed echt geweldig, en nog leuker om het een beetje op te knappen en leuker te maken. Mijn andere poppenhuis is nogal bewerkelijk qua inrichting, dus ik wilde graag een versie voor Amber maken die tegen een stootje zou kunnen. De meubeltjes verfde ik met krijtverf, ik naaide nieuwe hoesjes om de kussentjes heen en maakte nieuw beddengoed. Leuke quotes uit Flow magazine en leuke decoraties van de Action aan de muur, die ik eerst "behangen" had met scrapbook papier van Action. Ik wilde al zo lang dat varen/blad motiefje voor een poppenkamer gebruiken!

Op Marktplaats vond ik nog een hele zwik extra meubeltjes, want ik mistte een bedje en een kast. De meubeltjes zijn makkelijk te verven met krijtverf (van Kwantum, de kleine potjes) maar ik wil ze nog wel lakken/sealen met iets. Modge podge schijnt te kunnen, of een speciale (eco) lak voor krijtverf, zodat het veilig en krasvrij is voor de kleine. Before and after:

Heerlijk om zo te prutsen, en het is stiekem ook heel fijn nu we BIJNA gaan verhuizen om alvast met inrichting bezig te zijn als dat nog niet kan. Het is wel ontzettend verslavend.. ik heb alweer een nieuw poppenhuis op marktplaats gereserveerd om op te knappen. Wellicht dat ik ze gewoon opgeknapt en wel weer aan ga bieden zodat ik andere kindjes (en wellicht hun mama's) er blij mee kan maken. Het is een hobby waar niet iedereen het geduld voor heeft, maar zo'n poppenhuis siert volgens mij elke kinderkamer!

Volgend projectje? Een (IKEA) keukentje tweedehands vinden en opknappen. Ook heel erg leuk! Hebben we in het nieuwe huis wel ruimte voor ;)

We moesten daarbij de huurauto ophalen, midden in de nacht kloten met een autostoeltje waarvan de verhuurder ook niet precies wist hoe deze te verstellen was (gelukkig stond er nog eentje die ingesteld was op haar maat, anders had ik niet geweten wat we moesten doen.) Amber had nauwelijks geslapen in het vliegtuig en viel zowat spreekwoordelijk om van de slaap.

In de auto viel ze prompt in slaap, terwijl wij compleet verkeerd reden naar ons hotel. We zaten op de goede weg, hoefden alleen maar rechtdoor, maar ineens zaten we op de tolweg, konden we nergens afslaan en moesten we een fastfood tentje zoeken voor een beetje wifi. Na een half uur omrijden eindelijk bij het hotel, inchecken en babybedje regelen. Toen Amber uit de auto halen. Weer uit haar slaap gehaald heeft ze de hele boel bij elkaar gehuild, zo zielig. Ze heeft in de draagdoek verder geslapen, en daarna bij ons in bed.

Wonder boven wonder was ze de volgende dag gelukkig wel meteen in het ritme. Ontbeten met onze vrienden bij de onvermijdbare Denny's en een beetje rondgelopen in Orlando. Orlando, en Florida zelf, staat vooral bekend om pretparken, entertainment en - aan de kust - mooie stranden. Waar wij niet zulke strandmensen zijn, en Amber te jong voor de drukke pretparken, was het voor ons een beetje schipperen om te kijken wat we leuk vonden om te doen.

Na een week Celebration hebben we een roadtripje gemaakt door Florida. Van Orlando naar Port Charlotte, en dan origineel door naar Key Largo, het begin van de Florida Keys. We kwamen er echter achter dat 2,5 uur rijden met Amber wel ongeveer de max was, dus besloten we last-minute ons hotel in Key Largo te cancellen en een hotel in Port Lauderville, boven Miami te boeken. Dat was niet zo'n best hotel, maar gaf wel rust. Het verkeer in Miami bleek een drama, dus we waren blij dat we niet twee keer Miami door moesten om van en naar Key Largo te komen. Van Port Lauderville reden we naar Jupiter, naar Cape Canaveral en weer naar Orlando.

Amber sliep heerlijk in de auto, en als we het goed timeden met haar slaapjes, sliep ze 1,5 uur in de auto. We stopten dan onderweg even bij een Outlet, een Target of een supermarkt en reden daarna weer door. We hebben onszelf vooral bezig gehouden met winkelen.. Zo niet minimalistisch, we know. De natuur viel nogal tegen in Florida en de "attracties" waren ook niet heel bijzonder te noemen. Dus ontvluchten we de hitte in de airconditioned winkeltjes en Starbucks. Amber sliep dan ook beter, anders was het in de draagdoek ook niet te harden met die warmte. Ik had geen idee wat ik moest doen in een Outlet, maar ontdekte een North Face outlet, waar ik mezelf dan toch verblijd heb met een mooi dik vest en een dunnere versie, omdat mijn Icebreaker vest het na 7 jaar trouwe dienst toch had begeven in Japan.

We hebben waar mogelijk natuurparken bezocht, maar we maakten ons vaak zorgen om het hete weer en de brandende zon. We hebben Amber elk 2 uur van top tot teen ingesmeerd, ze was niet verbrand, maar door de hitte was het zelf ook niet altijd even lekker rondlopen. Bij bezienswaardigheden stonden overal veel rijen, een combinatie van "Spring Break" en weinig attracties per vierkante kilometer, waar we ook niet altijd zin in hadden met een baby (daarom hebben we Kennedy Space Centre helaas moeten bewaren voor een andere keer).

Natuurlijk zijn wij ook een beetje verwend, we hebben al redelijk wat gereisd, en dan is niet alles even indrukwekkend meer als wanneer je voor het eerst op pad gaat. 

FLORIDA ALS BESTEMMING MET EEN BABY
Florida was voor ons wat saaier dan de prachtige West-Kust, dat hadden we wel een klein beetje verwacht, maar onze verwachtingen kwamen wel uit. Het lijkt me dan ook leuker om Florida met een ouder kindje te doen, zodat ze van de thema parken kan genieten. Maar eerlijk gezegd gaan we dan waarschijnlijk liever weer naar de West-Kust, richting Yellowstone of een keer de natuur van Canada in. De Amerikanen waren allemaal verliefd op Amber en ontzettend lief tegen haar. Dat was wel echt heel leuk om mee te maken, ze interacteren veel meer met je met een kindje dan Nederlanders hier over het algemeen doen.

We hebben in Florida voornamelijk veel gegeten en gezocht naar alles behalve fastfood tentjes. Waardoor we veel thais, salades en bergen sushi gegeten hebben. Dat laatste was niet zo best helaas in Amerika, alleen het eerste plekje waar we waren in een fancy hotel was erg goed. Maar goed, wij zijn in Japan natuurlijk ontzettend verwend, dus tja. Sushi snobs for ever tegenwoordig.

WAS HET ALLES WAARD?
Is het de heisa waard geweest, zou je denken? Ja, wij vinden van wel. We hebben veel over onszelf en Amber geleerd. Vroeger kon je haar kamertje niet binnenlopen want dan werd ze wakker, maar met zijn drietjes op de kamer leerden we dat ze best goed kon slapen en dat we haar konden troosten terwijl we erna lagen. Ook bleek ze ondanks gerommeld en stemmen op de gang prima door te slapen. Alleen een beetje jammer dat tot twee keer toe in verschillende hotels het brandalarm afging, maar ook dat hebben we weer overleefd.

Het heeft mij uiteindelijk ook een relaxtere moeder gemaakt, omdat ik zag hoeveel ze aankon en dat ze zo vrolijk bleef ondanks alle veranderingen. Het heeft ons dus heel veel gebracht. Ik merk dat ik nu flexibeler met haar ben en meer op haar vertrouw, omdat ik weet dat ze bepaalde dingen nu begrijpt en kan. Ik denk zelf ook dat Amber ook veel van onze reizen geleerd heeft, over zichzelf en over ons, hoe klein ze ook is.

Ook heeft het mij persoonlijk veel geleerd. Ik merk dat ik bang ben voor vermoeidheid, omdat ik dan emotioneel instabieler word. Dat vind ik helemaal niet prettig, en daarom wil ik oververmoeidheid voorkomen. Logisch natuurlijk, maar op reizen moest ik wel accepteren dat ik door moest ondanks mijn vermoeidheid. En daardoor leer ik daar wel gezonder mee om te gaan en minder bang voor te zijn. Rick helpt me daar ook goed doorheen door kalm te blijven en mijn onrust te accepteren. ​

Het is eigenlijk altijd een vast onderdeel van mijn goede voornemens. Die noteer ik niet op Oud en Nieuw, maar vaak in vakantietijd, wanneer ik even vanaf een letterlijke afstand naar mijn leven kan kijken met een kritisch oog op wat beter, anders of minder kan.

Gezien ik dat al een aantal jaar doe, zijn er dingen die herhaarlijk terugkomen op het lijstje. Dingen waar bijna iedereen eigenlijk meer tijd voor wil maken. Dingen als: meer (en überhaupt) mediteren, meer tijd voor yoga, gezonder eten, vaker flossen, niet meer overal ja op zeggen (klinkt bekend dit?) en vaak nog een paar creatieve krabbels voor projectes, waar ik vaak niet eens aan begin als ik eenmaal weer thuis ben.

GLIJDENDE SCHAAL
Gezond eten staat altijd op dat lijstje, en het komt altijd terug omdat het zo makkelijk is om terug te glijden in comfort.  Om te kiezen voor dingen die je nou eenmaal lekker vindt, maar niet zo goed voor je zijn. Ik ben zelf niet echt een zoetekauw, bij mij zijn zoute en hartige dingetjes vaak de valkuil. Eten is eigenlijk energie, maar het heeft veel meer waarde dan dat. Saamhorigheid, gezelligheid, troost. Eten is niet alleen maar eten, het is voor ons ook emotie en verbinding met anderen.

Sinds Amber in ons leven is hebben we het natuurlijk elke dag druk met baby hapjes, baby slaapjes, en nou ja, baby alles. We zetten onszelf vaak achteraan, Amber komt eerst, dan wij. Wat betekent dat we zo nu en dan vervallen in "laten we wat bestellen" of "even iets makkelijk". Bij ons is dat nooit McDonalds of friet, maar ook afhaal sushi en curry zijn natuurlijk niet perse heel gezond.

Toen we afgelopen week uitgeblust op de bank zaten (en de voorgaande avonden door een combi van jetlag en vermoeidheid steeds om 8 uur al op bed lagen) stelde manlief voor iets leuks te kijken. Hij kwam aanzetten met de docu "The Kids Menu".

Dan komen we vaak uit op zo'n lijstje die ik hierboven steeds op vakantie maak. Gezonder eten.. Minder kopen.. Mediteren. Wandelen. Tijd voor jezelf maken. Blabla. Dat doen we dan een paar weken, en dan vallen we weer in de valkuil van gemak. En misschien blijven we ook wel heen en weer bounchen op die manier. Dat is misschien niet erg. Als we maar steeds blijven proberen. Met elke poging komen we dichterbij een duurzame houding. En daarbij is het ook niet verkeerd om onze wilskracht wat meer te trainen.

GEZOND GENOEG KOKEN VOOR JE KIND?
Wat betreft dit onderwerp, gingen mijn ogen open toen ik laatst met een vriendin de hapjes van onze kindjes besprak. Haar dochter is net wat ouder dan die van ons, en ik ga graag bij hen te rade voor adviezen. Ik vroeg of hun meisje al met de pot mee at. Ze antwoorde dat het in principe kon, maar dat ze toch apart koken. "We kwamen erachter dat we eigenlijk niet gezond genoeg eten voor haar om met ons mee te eten."

Absoluut niets te nadele van hen, want ik realiseerde me dat ik er zelf ook zo over dacht. Ik kook vaak met veel kruiden, of toch ietwat zout of scherp. Amber kan nu langzaam mee gaan eten, maar doet dat niet omdat wij ook nog niet gezond genoeg eten. Ik maak al haar hapjes zelf en maak ze uitgebreid klaar, maar op een gegeven moment moeten we natuurlijk gewoon met zijn allen van één maaltijd kunnen eten. Wanneer ze straks een jaar oud is, mag ze in principe alles eten wat wij ook eten. Als we niet gezond genoeg eten om (onze) kinderen te kunnen laten mee-eten, dan moeten we als volwassenen zelf iets gaan veranderen. En afkicken van dingen die we heel lekker vinden maar we eigenlijk niet zo vaak zouden moeten eten.

Toen Rick deze documentaire uitkoos, herinnerde de strekking ervan me meteen aan die opmerking: we eten en koken niet gezond genoeg om onze kinderen mee te laten eten. Terwijl dat misschien wel de BESTE reden is om het wel te gaan doen. Het enthousiasme van de kinderen in de documentaire, hun moestuintjes en hun sapjes, was reden genoeg om ons aan te sporen.

MEER ENERGIE
Want we zijn niet "Fat, Sick and Nearly Dead", we eten geen vlees (wel vis) en eten kleine porties met redelijk wat groente. Maar er kan heel wat verbeterd worden. En we willen de klachten die daar genoemd worden (diabetes, atritis, hypertensie, hartfalen etc etc) voorkomen, in plaats van misschien later moeten genezen. Daarbij wil ik de paar extra zwangerschapskilo's kwijt die er maar niet afgaan en willen we vooral meer energie hebben. De weinige uurtjes slaap die we krijgen, kunnen we wellicht aanvullen met veel groente en fruit. En meer bewegen natuurlijk. En het is ook een inverstering in de manier waarop we Amber grootbrengen en hoe ze zelf tegen voeding aan zal gaan kijken.

Ik vertelde Rick lachend over mijn lijstje. Het lijstje dat steeds weer terug komt. Ik weet nog dat we op een gegeven moment het gesprek hadden dat hij een dag minder zou gaan werken om bij ons te zijn. Dat kon financiëel en we vonden het eigenlijk allemaal veel fijner. Rick zei toen tegen me "Weetje, het klinkt misschien stom, maar ik zou mezelf het niet gunnen, om een dag minder te werken. Maar ik gun het jullie, en ons als gezin, wel. "

Dat is een beetje hetzelfde met gezond eten. Je zorgt niet altijd even goed voor jezelf, maar voor je kinderen en de mensen om je heen wil je het beste. Dus laat ze dan ook maar meteen de beste reden zijn om dat ook meteen te gaan doen. We zijn niet van plan om woest aan een sapkuur te gaan, maar we kunnen wel heel wat extra groente en fruit in onze maaltijden gaan smokkelen. En dat avondeten, moet gewoon Amber-proof worden. En ik schijn meer met boerenkool te moeten doen, want "kale" schijnt aan de overkant van de oceaan echt Het Grote Wondermiddel te zijn.

*Zowel "Fat, Sick and Nearly Dead (2)" als "The Kids Menu" zijn op Netflix te bekijken. Zeker de moeite waard! ​

Sinds donderdag zijn we terug van een bijzondere reis naar Tokyo, onze eerste reis met onze kleine baby. We zijn ontzettend blij dat we het gedaan hebben, maar het was pittiger dan gedacht. Ondanks dat was het helemaal de moeite waard en hebben we een geweldige tijd gehad.

Vooral de jetlag viel tegen, dat je baby een jetlag heeft, is duidelijk, maar ik vergat even dat je zelf natuurlijk ook geen oog dicht doet, en dat maakte mijn eigen jetlag ontzettend zwaar. Toen we die eenmaal te boven waren hebben we genoten van onze trip Japan. Amber heeft het geweldig gedaan, ze zat vaak bij ons (en dan vooral bij mijn man) in de drager en heeft heerlijk rondgekeken en in propvolle metro's heerlijk liggen slapen.

Bijna iedereen werd meteen verliefd op haar, en onze "Amber-chan" zoals ze liefkozend genoemd werd, heeft er een hoop harten gestolen. We hebben daarbij ook ontzettend veel geleerd over elkaar als gezin. We hebben ons kindje veel beter leren kennen en genoten van de quality time met zijn drietjes.

​ONTSPANNEND???
Het blijft wel dat een vakantie met een baby in een grote stad niet echt persé ontspannend is. Het was in Japan nog vrij fris rond deze tijd en ons appartement had geen CV, alleen een elektrische kachel, waardoor het 's nachts behoorlijk koud kon zijn. Ondanks dat we een paar straten verwijderd waren van Shibuya, een van 's werelds grootste en drukste kruispunten, was het gelukkig betrekkelijk rustig en relaxed. Op een luidkeels zingende Japanner die rond middernacht vaak langs ons appartement wandelde en een bewoner boven ons die het blijkbaar leuk vond om om 3 uur snachts gitaar te gaan spelen, na dan.

WONEN IN TOKYO
We wilden ervaren hoe het zou zijn om in Tokyo te wonen, en dat is op deze manier wel erg goed gelukt. In een echt  - doch ruim - Japans appartementje, lukte het wel om ons even inwoners van Tokyo te voelen. Met Amber in ons mini Japanse badje zitten, proberen de Japanse wasmachine te ontcijferen (en er na 17 minuten achter komen dat ik de was alleen gecentrifugeerd heb) en 's avond gauw met zijn allen voor de elektrische kachel zitten, kwamen we erg dichtbij de Japanse levensstijl. Alleen gekookt heb ik totaal niet, we overleefden qua ontbijt weer op slappe koffie en eierbroodjes van de Family Mart, met zijn welbekende deuntje en een hoop afhaal. Af en toe haalde Rick wat lekkers bij een bakkerijtje wat verder op. Zoete croissantjes en dergelijke.

BABY STUFF IN JAPAN
Babyvoeding en luiers bleek ook nogal een hele zoektocht. Uiteindelijk vond ik een pak luiers bij ons in het straatje en kochten we grote hoeveelheden "aanmaak" voedsel in, een paar smaakjes, iets van zoete aardappel, broccoli en nog iets groens, wat je met heet water tot puree kon maken. Het was het enige wat leek op wat Amber thuis ook at. Van teveel stukjes in haar eten gaat ze helaas nog steeds kokhalzen, dus dit was perfect. En ze heeft veel tamago (ei) en zelfs zeewier en andere smaakjes geprobeerd, en eigenlijk vindt ze bijna alles wel lekker.

​VREETBEREN
We hadden er van te voren al rekening mee gehouden dat we ook niet alles kunnen doen met een babietje, dus hebben we er voornamelijk een eet vakantie van gemaakt. We hebben in high-end sushi restaurant gegeten, de allerlekkerste - en duurste! - tonijn ooit gegeten, heerlijke tempura, unagi en handgemaakte soba noodles gegeten. Onze lieve Japanse vrienden hebben ons van hot naar her gesleept om ons geweldig voedsel te laten proeven. En Amber was elke keer geweldig, en maar lachen en vrolijk stukjes tamago eten... heerlijk! 

KIMONO EN SAKURA
We waren helaas iets te vroeg voor de golf van kersenbloesem (sakura), maar we hebben er gelukkig wel een paar in bloei zien staan! Een vriendin van me aldaar stelde voor om in kimono rond te lopen, ook een geweldige ervaring. Het kostte haar moeder een uur om me in haar kimono te hijsen, en het balanceren op de ini mini slippertjes was het helemaal waard. Een goede (Nederlandse) vriend van ons kwam ook nog "even" over uit Australië en zo voelde de wereld helemaal klein, Met zijn viertjes Shibuya oversteken.. geweldig!

​VLIEGEN MET EEN BABY
Het vliegen ging verder heel goed, Amber sliep vooral in de draagdoek. Ik had een thermosfles meegenomen die ik gewoon met heet water mocht vullen in de pantry en ik mocht daar ook de flesjes omspoelen. Op de terugweg was ze wel wat meer aan het jengelen - waarschijnlijk wilde ze eigenlijk gewoon even bewegen -  maar overal heeft ze het als nog heel goed gedaan, en ik had niet het idee dat iemand last van haar had. En de stewardessen gaven haar ook complimentjes dat ze het zo goed deed allemaal. Heel fijn, de eerste keer meteen 10 uur vliegen met je kindje is wel meteen een flinke vuurdoop. Maar uiteindelijk is ze niet de eerste baby die de wereld over vliegt natuurlijk. Ondanks dat vinden we het stiekem ook wel superstoer dat we dit gedaan hebben. Met onze lieve kleine helemaal naar Japan. Wat een geweldige belevenis. ​

EN WEER VERDER..
​Over een paar dagen vertrekken we alweer naar Florida. Daar kijk ik wel een klein beetje tegenop door mijn eigen jetlag ervaring, maar mijn vriendinnetje die nu zelf in Australië zit (en ook een mega jetlag had) tipte me om melatonine mee te nemen. Ik ben het hier aan het uitproberen, en het werkt erg goed. In Japan was stortte ik rond 8 uur al in slaap, werd een uurtje later wakker en bleef tot 2 uur klaarwakker. Heel naar. Nog nooit zo erg gehad! In Florida gaan we wat relaxter aan doen, er is minder te bekijken dan de Westkust, die we twee jaar geleden bekeken hebben, en dat is misschien ook wel even lekker.

​Heerlijk met onze vriendjes en vriendinnetjes naar Star Wars Celebration, en dan rustig wat rondkijken bij de Keys en Miami. We hebben dan een eigen auto, dus dat wordt weer een heel ander tripje! Beiden helemaal anders, ik denk dat het een hele fijne combinatie is! Nu maar hopen dat we niet allemaal ontregeld raken door een paar keer de wereld over te gaan in luttele dagen tijd ;)

​Mocht je het leuk vinden om foto's van onze trip te bekijken, dan kun je een selectie hier vinden:

Nou stress. Het is fijn om na maanden uit te kijken naar reizen eindelijk te kunnen gaan inpakken. Dat is voor mij altijd een soort "bevrediging van de controledrang" om zeker te weten dat we alles bij ons hebben. Na een aantal reizen samen gemaakt te hebben waar we beiden bewust proberen te reizen met minder, komt daar nu een soort vervolgstudie op: reizen met minder EN EEN BABY! 

Bijzonder om terug te gaan naar Japan. Vorige keer dat we thuiskwamen bleek ik zwanger van Amber, hoe bijzonder is het om nu met haar terug te gaan, terwijl ik daar rond heb gelopen met haar in mijn buik, terwijl ik me daar nog niet bewust van was!
​
Over iets meer dan een weekje vertrekken we. Deze week staat dus voor mij in het teken van Rommelen In Huis. Laatste wasjes draaien. Vriezer vullen met diepvriesgroente en fruit zodat ik bij thuiskomst (en wederom vertrek naar Florida!) alvast eten kan maken voor Amber. Ook alvast kleertjes voor Florida uitzoeken voor haar en mij, want terwijl het in Japan waarschijnlijk mild lenteweer is, zal Florida behoorlijk warm zijn. Instant zomervakantie. 

Om ervoor te zorgen dat ik niet alles hoef te proppen in die 10 dagen ertussen prop ik ze gewoon.. euh.. in deze week. Dus even voldoende toiletpapier in huis hebben, alle kabeltjes van alle electronica (telefoon, ereader en camera) charged & ready hebben en de rugzakken alvast zover mogelijk inpakken waar mogelijk. We nemen ieder een backpack mee en een rugtas, plus een tas voor Amber. 2x backpack 2x rugtas, 1x buggy en 1x handbagage Amber. Dat wordt dus weer "minimalistisch inpakken" geblazen.

GOOGLE SHEETS
Rick en ik plannen onze reizen tegenwoordig altijd in Excel sheets in Google. Altijd online bij de hand, ook als we er al zijn. Daar houden we kosten in bij, vliegtijden (en veranderende vliegtijden). We maken lijstjes van wat we in willen pakken en strepen die af met kleurtjes. Lekker nerdy, maar dat past ook bij ons. Vaak kopiëren we deze sheets gewoon voor de volgende reis. Opgedane nieuwe kennis kunnen we dan meteen toepassen. Ook houden we onze reisagenda er in bij. Zo hebben we in Japan al een aantal afspraken met diverse vrienden en uitjes naar diverse restaurants staan. Reistijden, locaties en adressen houden we daar ook in bij.

De uitdaging voor ons is nu dat we eerst naar Japan vliegen met Amber, daar twee weken zijn, dan 10 dagen thuis zijn en dan voor twee weken naar Florida vertrekken. Wanneer we terug zijn hebben we al gauw de overdracht van onze nieuwe woning en wordt de badkamer eruit gesloopt. Best spannend. Nu weet ik dat Rick en ik een hoop aankunnen samen, maar dit wordt wel weer een nieuwe uitdaging op de teller! Iets met uit je comfortzone gaan enzo ;)

ONTSPANNEND(?)
Ons mikpunt is dan ook dat de reizen zoveel mogelijk ontspannen worden. Voor zover dat lukt met jetlag en de dagelijkse (en nachtelijke) zorg voor Amber. Waar we voorheen altijd zoveel mogelijk wilden zien, wordt het nu gewoon per dag kijken wat mogelijk is en altijd een dag vrij te houden na een dag vol activiteiten. Hebben we iets in de middag gepland, dan houden we de avond leeg en vice versa. We gaan weer naar ons favoriete sushi restaurant, Sushiyuu van Daisuke, we gaan naar Kyubei, we gaan naar Disneyland Tokyo en naar Shimabata. We willen ook graag naar Nikko en naar de parken in Tokyo, om - hopelijk - de sakura te bewonderen. 

Vooral in Florida, waar het lekker warm is, willen we gewoon een beetje rondlopen, in de zon zitten en met Amber knuffelen. De West Kust was heel indrukwekkend, maar Florida heeft vooral veel "grote-mensen-attracties" die we met Amber nog even overslaan. En krokodillen zien in de Everglades lijkt me nou ook niet bepaald heel babyproof. We gaan natuurlijk wel even kijken bij de Keys en in Miami. Kennedy Space Center staat ook op de planning. Maar alles relaxed. In Florida hebben we een auto gehuurd. Dat wordt nog even bekijken of we ons eigen stoeltje meenemen of er eentje huren.

UITDAGINGEN MET EEN BABY
Nu is Amber gelukkig een relaxed kindje, maar natuurlijk is het voor haar ook heftig. De grootste uitdaging is dan ook eten en slapen voor onze meid. (oh ja, en baby jetlag :O) We nemen voldoende flesvoeding en knijpfruitjes voor haar mee. Dat laatste vind ik iets minder fijn voor het milieu, maar wel voor onze gemoedsrust. Vers fruit kan duur zijn in Japan, dus we nemen het voor de zekerheid maar gewoon mee. Hele dozen flesvoeding en pap zijn in onze backpacks gepropt. Qua kleding hebben we zelf niet zoveel nodig, maar gezien ongelukjes met babietjes (spugen, lekken, kliederen) gauw gebeuren, pakken we toch maar een paar extra tshirts in. Ik heb een pak luiers onderin mijn backpack gepropt, zodat we de eerste dagen voorzien zijn. Dan gaan we de Japanse luiers maar eens opzoeken en uitproberen.

We hebben na wikken en wegen toch een Deryan Air Traveler aangeschaft, nadat we positieve verhalen gelezen hadden. Ze kan er misschien alleen maar deze twee vliegreizen in, maar je hebt daarbij ook meteen een matrasje voor haar. Als ze er goed op slaapt en lekker op speelt, dan is het die 26 euro die het ding gekost heeft meer dan waard. En anderen kunnen hem weer overnemen voor hun eigen reizen. Op deze website staan veel handige tips voor het vliegen met een baby, ook wat je ongeveer in moet pakken.

Het Deryan slaaptentje nemen we niet mee, in Japan hebben we een futon voor haar om op te slapen (een soort matrasje) en een slaapbank, die we hopelijk tegen de muur aan kunnen zetten zodat het een bedje voor haar wordt. Ik neem een lakentje van thuis mee zodat we haar lekker in kunnen stoppen, en haar twee slaapzakjes gaan ook mee. Lekker vertrouwd! Ook neem ik wat Biotex mee, daar was ik haar kleding altijd mee, en dat ruikt ook lekker naar thuis. We nemen ook een handig stoffen stoeltje voor haar mee, dat ik van een vriendin gekregen heb. De tatami matten maken het straks makkelijk om gewoon met zijn allen gezellig op de grond te zitten. Ik neem een grote sjaal mee zodat ze daar altijd op kan spelen.

We hebben een Ergobaby om haar te dragen, daar slaapt ze vaak erg lekker in en is een goed noodmiddel in het vliegtuig. Veel Japanners dragen hun kindjes in dragers, daar er niet altijd liften of brede stoepen zijn voor wandelwagens. We nemen een thermosfles mee om heet water in te doen zodat we zelf in controle zijn in het vliegtuig voor haar flesjes. Wanneer er voedsel of drankjes worden uitgedeeld, blokkeren de stewardessen vaak het gangpad.. als je kindje dan net een keel opzet omdat ze honger heeft, moet je wachten tot ze voorbij zijn. Dat lijkt me echt niet fijn, al is Amber vaak nog wel even af te leiden voordat ze het echt niet meer leuk vindt. Vandaar de thermosfles.

​We stoppen alles in een opvouwbare tas van IKEA voor haar als handbagage. Wanneer we in Tokyo zijn, kan de tas leeggemaakt en opgevouwen worden en kunnen we hem als boodschappentas gebruiken. Hij weegt daarbij heel weinig, dus geeft geen extra gewicht. Het lijkt mij persoonlijk heel handig, dus daar gaan we achterkomen. Zoals ik al gemeld had, nemen we een buggy mee waar ik nog even snel een voetenzakje voor gemaakt heb. 2 extra setjes kleertjes mee, een paar speeltjes, een schoon tshirt voor ons en genoeg voeding, dan moet het goedkomen.

Daarnaast lijkt het me ook heel leuk om te zien wat Japan voor handige baby spulletjes verkoopt. Om Japanse merken uit te proberen zonder daar meteen afhankelijk van te zijn. Amber is DOL op tamago (de plakjes ei op de sushi) dus dat is heel fijn, dan kan ze dat in ieder geval altijd eten. Voor de rest zal het uitproberen zijn. Ik las dat Japanse baby voeding vaak heel "kaal" is, als in, weinig smaak, omdat ze nog geen kruiden/zout/peper toe willen voegen. Ergens is dat misschien alleen maar fijn, want Japans eten heeft toch hele andere smaken dan hier. We nemen gewoon een hele zwik pap mee zodat Amber in ieder geval haar buikje vol kan eten.

Qua kleertjes nemen we 8 rompers, 5 broekjes, 3 vestjes/truitjes en 1 jasje mee. Natuurlijk is het heel leuk om in Japan voor schattige babykleertjes te kijken en in Florida iets grappigs in de Wallmart te kopen. Dat zijn hele leuke en praktische souvenirs! Ik ben heel benieuwd hoe het allemaal gaat. Hoe ouder ze wordt, hoe minder zooi je mee hoeft te slepen, maar hoe jonger, hoe goedkoper (tot 2 jaar vliegt ze gratis of voor 10% van de ticketprijs) en natuurlijk hoeft ze nu nog niet naar school en kunnen we buiten het seizoen op vakantie. 

Hopelijk is het een succes en kunnen we ook wat spannendere reizen gaan plannen met haar. Ik ben ook heel benieuwd wat ze er zelf allemaal van vindt. We merken in ieder geval dat ze altijd geniet van nieuwe indrukken en ervaringen en dat ze haar oogjes uitkijkt. We gaan het meemaken! Als ik tussendoor een gaatje vind probeer ik zeker erover te bloggen!

Voor onze reizen hebben we een eenvoudige buggy bij het Kruidvat gekocht, na een tip van vrienden van ons. Een fijn ding, die we vandaag weer een keertje uitgeprobeerd hebben. We vertrekken immers al over anderhalve week naar Japan. Alleen.. hoe gaan we ons plopje daar lekker warm houden zodat ze kan slapen (de rugleuning kan horizontaal) en niet teveel last heeft van mogelijke wind?

Onze kinderwagen heeft een heerlijk warme voetenzak, die we missen bij deze buggy. Omdat het vandaag vrij fris was wilde ik ook in Japan iets warms voor haar hebben, wat toch makkelijk mee te nemen is (de voetenzak van onze kinderwagen is heel dik en zwaar.) Ik besloot zelf wat te gaan friemelen. Een lief wiegendekentje gepakt en zelf een voetenzakje in elkaar geprutst. Gezien fleece niet rafelt kun je daar best wat gaten in knippen voor de diverse riempjes en gespjes zonder dat je alles weer hoeft om te zoomen. Fijn voor iemand zoals ik die niet heel naai-savvy is. 

Ik heb het hele gevaarte in de buggy gelegd en met een potlood de stukken gemerkt waar de riempjes doorheen moeten. Die heb ik er simpelweg gewoon in geknipt. Doordat het niet rafelt, hoef je het niet af te werken (mag natuurlijk wel!) 

Bovenaan zie je het vrolijke resultaat, Amber vond het geweldig. Maar ze is eigenlijk altijd wel vrolijk. De roze oortjes zijn trouwens van een onderkussen, we hebben een roze Totoro kussentje voor haar erin zodat ze wat zachter zit. Zoveel spekkies heeft onze baby (nog?) niet! Wanneer het warmer wordt haal ik het dekentje eruit, want het is natuurlijk wel erg leuk om met een Totoro gestylde wandelwagen door Tokyo te wandelen. 

Hopelijk is dit een goede oplossing. Amber heeft het al gauw te warm, dus ik denk dat dit dunne fleecedekentje een goed compromis is. Deze kunnen we ook meteen goed in de maxi cosi gebruiken, want onze langbeen paste al niet zo goed meer in het vorige voetenzakje. Voor zolang ze daar nog in zit natuurlijk!

Voor Japan zijn we druk aan het inpakken. Ik zal ook een blogje wijden aan wat we allemaal meeslepen en of dat in hindsight allemaal nodig is geweest of niet. Dat het weer wat milder en wat lente-achtiger wordt, helpt hard om er veel zin in te krijgen. Ik had eigenlijk geen trek in een hele koude tijd in Japan, maar het lijkt daar nu redelijk mild te zijn. Sakura here we come! Hopen we. Heel hard. En anders in ieder geval.. sake!